Nomen est omen
Omdat zelfs de Unilever-budgetten niet toereikend zijn om alle eigen merken volwaardig te ondersteunen, heeft de multinational een aantal jaren geleden zijn brandportfolio drastisch ingedikt. Niet gehinderd door noemenswaardige fondsen voor marketingcommunicatie doet de wijnwereld aan dat soort moderne fratsen niet mee. Volgens onofficiële berichten zijn er alleen al in Nederland rond de veertigduizend ‘wijnmerken’ in omloop. De meeste daarvan hebben de naam van het domein op het etiket staan. Maar wat te doen als iemand anders in hetzelfde land precies diezelfde wijn wil hebben? Vooral de Nederlandse supermarkten zijn volstrekt allergisch voor het voeren van een merk dat ook bij de concurrentie in de schappen ligt. Stel je voor dat er een prijsactie mee gedaan wordt. Dan kun je plots zomaar te boek staan als ‘duur’. Maar daar hebben de wijnmakers wel een oplossing voor. Dan krijgt die wijn gewoon een andere naam.
Het is fascinerend om te ontdekken waar de bedenkers daarvan hun inspiratie zoal vandaan halen. De plaatselijke flora en fauna blijken in elk geval een onuitputtelijke bron. ‘Silver Sands’ vanwege het nabijgelegen zilveren zand ‘waarin het maanlicht zo prachtig reflecteert’. Wat dat voor de smaak van de wijn doet, is overigens onbekend. Ook fijn: ‘Penguin Point’, ‘Los Gansos’ en ‘Eagles Nest’. Eveneens populair is het vernoemen van de wijn naar een overleden dierbare, meestal vader of moeder, zodat een wijn dan bijvoorbeeld ‘Cuvée Martha’ heet.
Ook het samenvoegen van de twee namen van familieleden – bekend van de vakantiehuisjes en de plezierjachten – doet het goed. Wat dacht u van ‘Vansha’, het tweede label van het Zuid-Afrikaanse Ridgeback? Vernoemd naar Vanessa en Shawn, de twee kinderen van de wijnmaker die nu als blend van syrah, grenache, mourvèdre en viognier de wereld in mogen. Erg lekker trouwens, de 2009-oogst. Een wijn die hier à €8,45 verkocht wordt door een bedrijf dat WineMatters heet. Leuke naam trouwens. HH
www.winematters.nl
