De PvdA-verkiezing een beauty contest? Dan ga ik voor Samsom
Het draait in de hedendaagse politiek meer dan ooit om uiterlijk vertoon in plaats van inhoud, luidt een veelgehoord kritiekpunt. Ook de huidige verkiezing van de nieuwe PvdA-frontman is – om in de woorden van Eerste Kamerlid Guusje ter Horst te spreken – een ‘beauty contest’. Vandaar de vraag: met wie van de drie kandidaten gaan vrouwen het liefst naar de kroeg?
De kandidaten van deze bijzonder editie van Take Me Out zijn Ronald Plasterk, Diederik Samsom en Martijn van Dam. Inderdaad hebben zij in interviews tot nu toe weinig ruimte gekregen om te verwoorden welke nieuwe wind er door de PvdA moet waaien, en dus richten we onze aandacht op hoe de Nieuwe Job lacht, of hij wel of geen stropdas draagt, hoe zijn kapsel erbij staat en of hij humor heeft. Op de redactie van HP/De Tijd ontstond, aan de hand van deze observaties, een levendige discussie over de vraag met wie de vrouwelijke redactieleden het liefste uit zouden gaan.
De uitkomst: Diederik Samsom is de favoriet, daarna volgt Ronald Plasterk en Martijn van Dam neemt een derde plaats in. De mannelijke collega’s sloegen – na deze inventarisatie – stijl achterover van verbazing, want die Samsom was maar een vervelende drammer, vonden zij. Een idealistisch ventje en bovendien nog káál ook. Plasterk – daar twijfelde niemand aan – was duidelijk de bekwaamste van de drie; een man uit de wetenschappelijke wereld die ook nog charismatisch is (een wonderlijke combinatie) en bij wie de stropdas die hij geregeld draagt niets afdoet aan zijn PvdA-uitstraling (wat misschien nog wel verwonderlijker is). Hij schijnt trouwens voor het slapengaan dvd’s te kijken op zijn iPod, zo maakte hij in het IKON-programma Nachtzoen bekend. En hij zingt jaarlijks de Matthäus-Passion van Bach in het Amsterdamse Concertgebouw. Ja, een intrigerende vent, die Plasterk, en persoonlijk mijn favoriet voor het PvdA-leiderschap als het gaat om inhoudelijke factoren, maar hij valt helaas buiten de beauty contest. Hij is net iets te oud en net iets te fragiel.
Nee, dan Van Dam. Een levenslustige jongeman, met een woeste bos krullen die ook nog humor heeft – althans, zo redeneerden de mannen op de redactie (overigens niet met zoveel woorden, maar de bewondering voor het voorkomen van deze man droop er vanaf). Wij vrouwen waren minder onder de indruk. Een man die gaat zweten tijdens een interview met Matthijs van Nieuwkerk, niet goed uit zijn woorden komt en ongemakkelijk lacht is niet aantrekkelijk.
Een man als Samson, daarentegen, die weliswaar kaal is – al is dat tegenwoordig hartstikke hip – is een man waarmee (en laat ik dit keer voor mezelf spreken) ik best een wijntje aan een bar zou willen drinken. Hij komt natuurlijk en vlot over, heeft een mooie lach (met kuiltje in zijn wang!), praat relaxed, is intelligent en heeft een acceptabele kledingsmaak. Een zelfverzekerde man, die weet wat hij wil. Dat is wat vrouwen graag zien. Gezien zijn Greenpeace-verleden en onuitputtelijke idealisme (hij is straatcoach geweest) zal hij ongetwijfeld een drammerig type zijn. Of hij geschikt is als fractievoorzitter is dan ook een heel ander verhaal. Maar daar gaat het in deze verkiezing niet om, toch?
