Je vrienden zijn populairder dan jij
Ik keek op tegen de trainer van het voetbalelftal van mijn zoontje. Hij en zijn vrouw zien er altijd goed uit, vrolijk, mooi gekleed. Ze zijn ook ouder dan ik.
Ze hebben een mooi huis op een plek waar ik ook wel zou willen wonen, maar waar ik misschien nooit in mijn leven geld genoeg voor zal hebben. Ze maken verre reizen met hun kinderen. En tijdens de wedstrijden op de vroege zaterdagochtenden, als de meesten de slaap nog niet hebben verwerkt, staan de trainer en zijn vrouw in het middelpunt van de belangstelling van alle ouders. Iedereen wil graag bij hen staan en met hén praten. Ik benijdde ze.
Tot ik te horen kreeg dat de trainer nog aan het herstellen is van een tumor in zijn hoofd. En niet helemaal zeker weet of die helemaal weg is, of weg blijft.
Ik benijdde ze ten onrechte.
Populair zijn lijkt heel erg bij de middelbare school te horen, waar je waarschijnlijk ook mensen hebt benijd die het helemaal niet per se beter of leuker hadden dan jij.
Maar dat wist je niet.
En zij waren populair. Dus je wilde bij hen horen of hen zijn.
Vriendschap paradox
Heb je het gevoel dat je vrienden populairder zijn dan jij? Dat klopt, schijnt. Onderzoekers van de University of Soutern California hebben 5,8 miljoen bloggers bekeken en de links tussen hen. Ze kwamen erachter dat zowel de mensen die jij volgt als de mensen die jou volgen, allebei gemiddeld meer volgers hebben dan jijzelf. Dit fenomeen wordt de ‘vriendschap paradox’ genoemd, schrijft The Economist.
In 1991 is deze vriendschap paradox al uitgevonden door wetenschapper Scott Feld maar eigenlijk verklaart het niet zoveel omdat het over gemiddelden gaat: omdat je een paar mensen kent met een heel groot netwerk, hebben jouw vrienden gemiddeld meer vrienden dan jij. De twee of drie populaire personen halen het gemiddelde omhoog.
Populair zijn is op school belangrijker dan wiskunde
Ik denk dat het wel voor de meesten van ons geldt: dat de mensen die je volgt op Twitter meer volgers hebben dan jijzelf. Daarom volg je ze ook. En dat we ons graag aansluiten bij mensen met een groot netwerk. Je wilt graag bij mensen horen die bijzonder zijn. En op feestjes komen van vrienden met veel vrienden. Je wilt bovendien graag gebeld worden, en bezoek ontvangen, je wilt dat er van je gehouden wordt.
Op de middelbare school is populair zijn voor de meeste tieners belangrijker dan bijvoorbeeld wiskunde. Hier werkt het nog simpel: je hebt populaire types en hun aanhang, en daarnaast groepjes die zich daarvan willen distantiëren door anders te zijn of net te doen alsof ze het populair zijn niet belangrijk vinden. Deze verdeling ontstaat in de eerste of tweede klas en verandert niet meer. De populaire kinderen komen in de Bond of in de schoolmusical, zij kiezen het eerste team bij gymnastiek en bepalen de kamerverdeling van schoolkamp. De aanhang hoopt vooral uitgekozen te worden. De alternatievelingen, degene die zich tegen dit systeempje verzetten, vormen hun eigen groepje. Bijvoorbeeld de gothics of de nerds. Zij leiden hun eigen subcultuur waarbinnen ook weer populaire en minder populaire figuren ontstaan.
De cultuur en de subcultuur blijven, of we willen of niet, de rest van ons leven een thema.
Studenten verdelen zich over meer verschillende groepen, waarbinnen dan wel weer Leaders of the Pack opstaan en volgers. Net als in uitgaansscènes, in kantoren. Op allerlei verschillende werkplekken, op het schoolplein van onze kinderen, in sportscholen, in sociale media. Maar een mens kan op zijn werk helemaal de man zijn maar op de school van zijn kinderen schuchter. Je kunt op Facebook een held zijn met 500 contacten maar in het echte leven stilletjes.
Je vrienden zijn populairder dan jijzelf
Op Facebook en Twitter is onze populariteit gemakkelijk af te lezen: hoe meer volgers of vrienden je hebt, hoe meer je ervan hebt. Mensen met weinig vrienden zullen zeggen dat het om de kwaliteit gaat en niet om de kwantiteit. Maar uiteindelijk zullen er altijd mensen zijn met méér vrienden en meer volgers, meer sociale vaardigheden en een grotere mond dan jij. En die vind je interessanter. Daar kijk je tegenop of die benijd je zelfs.
Het is iets menselijks zeker, om de wereld om je heen te verdelen. In populaire mensen en minder populaire. In iedere gemeenschap van mensen waarin je je bevindt opnieuw. En om bij de eerste groep te willen horen of de eerste groep te willen zijn.
Je vrienden, de mensen tot wie jij je aangetrokken voelt, zijn populairder dan jij.
