Het nut van desinformatie
In februari krijgt Nederland wegens nieuwe Europese wetgeving een ‘digitale dienstencoördinator’ die internetinformatie moet controleren. Maar wie bepaalt wat desinformatie is? En is dat wel een taak van de overheid? ‘Als je onzin wilt verbieden, kun je half Twitter wel leegtrekken.’
Het recht op misinformatie – Waarom de overheid niet moet bepalen wat u mag zien, lezen en horen; de titel van het boek van criminoloog en publicist Bart Collard spreekt boekdelen. Aan de strijd tegen desinformatie zitten haken en ogen: wat is desinformatie precies en wie bepaalt dat? Hoe verhoudt de desinformatiestrijd zich tot vrijheid van meningsuiting of voortschrijdend inzicht via trial-and-error? En wat zijn de consequenties van het weren van alles wat niet waar is? Hij is er geen voorstander van, maar volgens Collard kunnen we religie dan ook wel verbieden, want het bestaan van God is niet te bewijzen.
Een goed voorbeeld van onjuiste informatie die voor waar wordt aangenomen zijn de uitspattingen van Mr. FAFO, geeft Collard als voorbeeld tijdens het interview. Mr. FAFO, zoals een Palestijnse crisisacteur is gedoopt op internet, duikt op in allerlei oorlogsbeelden rond Gaza. Hij is gewond geraakt; even later staat hij weer midden in het oorlogsveld als verslaggever. Hij is twee keer dood geweest, én actief als zanger en radioloog. Een ogenschijnlijk mirakel, maar zelfs reguliere media trappen in wat hoogstwaarschijnlijk propaganda-acteerwerk is, zegt Collard, die daarmee duidelijk wil maken dat het in ons ‘hyperinformatietijdperk’ niet altijd eenvoudig is om te bepalen wat wel en niet ‘echt’ is.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
