Jet Bussemaker: een hoop ongeëmancipeerde dozen in Nederland
Mijn vriendinnen vragen of ik blij ben dat ik weer een oog dicht kan doen, na alle commotie van afgelopen week. Maar ik heb zelden zo goed geslapen, I love commotie.
Alle serieuze media berichtten over mijn Emanciepatienota, vrouwen werden uitgenodigd door tv-programma’s om erover te praten, de kranten schreven er de hele week over en twitter – onder ons ministers toch de maatstaf – ontplofte zowat. Als klap op de vuurpijl mocht ik na een week vol vrouwennieuws zelf ook bij Pauw & Witteman aanschuiven en mijn standpunt nogmaals toelichten. Mijn kans om te shinen. En dat deed ik, want ik wist precies met welke uitspraken ze me gingen confronteren, dus ik heb me niet uit m’n tent laten lokken, ik ken onderhand de pitbullstrategie van de heren.
Natuurlijk besef ik dat ik een gevoelig thema te pakken heb, toch verwachtte ik niet dat mijn nota zo veel respons zou opleveren. Van beteuterde vrouwen notabene. Al dat geklaag, jeetje, wat een ongeëmancipeerde dozen hebben we nog in ons land zeg.
Op twitter vielen veel reacties in de categorie ‘Bemoei je er niet mee, Jet.’. De mama’s van Nederland vinden het allemaal wel prima zo. Hoogopgeleid, kind naar de crèche en zelf gaan koffiedrinken of tennissen. Nou, ik vind het niet prima. Hier is de kinderopvang niet voor bedoeld. En de investering van de staat in een studie evenmin.
Kijk, dat niet alle vrouwen zo gek zijn als ik om rond de geboorte van hun kind geen zwangerschapsverlof te nemen, begrijp ik ook wel. Maar dat ze niet blij zijn met de derde feministische golf die ik probeer te creëren, vind ik onbegrijpelijk. Waar zijn de Dolle Mina’s anno 2013? Als de reacties van afgelopen week tekenend zijn voor de stand van zaken rondom de emancipatie, dan vrees ik dat in 2050 het enige recht van de vrouw het aanrecht is.
Schrijfster Carlijn Vis kruipt wekelijks ‘in de huid van’ iemand die in het nieuws is. Deze week Jet Bussemaker naar aanleiding van alle ophef rondom haar Emancipatienota.
