Spring naar de content

House of Cards 3 recensies: voldoet Underwood aan de verwachtingen?

House of Cards is misschien wel de meest invloedrijke tv-serie ooit gemaakt. Het betekende de doorbraak van streamingdienst Netflix, met in Nederland inmiddels bijna een miljoen abonnees. Met die doorbraak van online ‘tv’ kijken veranderde Netflix met House of Cards tevens de manier waarop een televisieserie werd gemaakt, en beïnvloedde het zowel het kijkgedrag als de wijze waarop series worden verspreid.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Edwin van Sas

Op de eerste plaats is House of Cards steengoed gemaakt, en er wordt goed geacteerd door hoofdrolspelers Kevin Spacey en Robin Wright. Beiden mochten een Golden Globe in ontvangst nemen voor hun acteerprestaties in de serie. Miljoenen mensen wereldwijd konden niet wachten om zichzelf af te zonderen met House of Cards 3. Vrijdag om negen uur, Nederlandse tijd, ging het derde seizoen wereldwijd in première.

Maar hoe wordt deel drie ontvangen? Weten de Underwoods ook in een derde seizoen de kijkers te intrigeren? Zonder expliciete spoilers weg te geven zijn dit de belangrijkste bevindingen in buitenlandse recensies van House of Cards 3.

Montoon
Over het algemeen wordt deel drie minder positief ontvangen dan de eerdere delen. De belangrijkste kritiek is dat er minder ontwikkeling in de serie zit dan in de eerdere seizoenen en het minder spectaculair is. The New York Times stelt: “Zonder Zoe Barnes (journaliste gespeeld door Kate Mara in eerdere seizoenen – red.), prostituees, corrupte lobbyisten en losbandige leden van het Congres die de eerder seizoenen kleur gaven, voelt de serie nu monotoon. En zo ziet het er ook uit.”

De Hollywood Reporter sluit zich aan bij die kritiek: “House of Cards heeft een van die problemen waar soap-opera’s altijd tegenaan lopen: een ingedut verhaal.”

Ook The Atlantic wijst na de eerste afleveringen op het gebrek aan snelheid waarmee de plot zich ontvouwt, maar vindt dat de serie het altijd al moest hebben van acteerwerk en oneliners. (Het twitteraccount van personage Frank Underwood, waar regelmatig quotes uit de serie worden gepost, heeft 140.000 volgers). En op dit punt voldoet de serie dan wel weer aan de verwachtingen. The Atlantic: “De waarheid is dat House of Cards niet echt gaat over de plot. De serie gaat meer over momenten en vertolkingen, waarvan er in deze aflevering een aantal goede te zien waren.”

The Guardian stelt dat het succes van Netflix de kwaliteit van de serie in de weg zit. Het gebrek aan druk op de schouders van de makers om goed gewaardeerd te willen worden – elke Netflixserie is in principe al een hit – zou leiden tot een gebrek aan aandacht voor spanning in de serie. Mashable stelt dat de rustige en trage opbouw een bewuste keuze is om een diepgaander verhaal te vertellen. De site stelt: “Ze weten dat je lang genoeg in de buurt blijft om dat gevoel terug te krijgen, wat het mede goede televisie maakt.”

Daarnaast wijst de recensent erop dat het gevoel van traagheid ook kan komen doordat de kijker alle afleveringen achter elkaar kan zien. Dit resulteert veelal in binge-watching, wat zich het best laat vertalen als comakijken, het niet kunnen stoppen met kijken. ‘Vooruit, nog één aflevering dan.’ Dit komt de serie misschien niet ten goede. Al blijft een House of Card-junk een junk: “Zoals gewoonlijk spelen Frank en Claire een lang spelletje, en het zou onnatuurlijk zijn om hun verhaal niet op eenzelfde manier te consumeren. Ik neem, zoals Doug, dat de comakijkers onder ons weinig controle hebben over onszelf.”

De recensenten van The Verge geven na een HOC-marathon ook toe dat hun kritiek beïnvloed kan zijn door het feit dat ze aan het comakijken waren. “Misschien is het een neveneffect van comakijken. Het zou kunnen dat ik hierdoor negatiever over de serie denk. Ik zal erover blijven denken tot een goede nachtrust heb —hopelijk is dat snel!”

Vrouwenserie
Naast het gebrek aan snelheid en ontwikkeling wijzen verschillende recensenten op een toegenomen focus op het relationele element. Frank Underwood huilt in deze serie en moet meerdere malen moed ingesproken krijgen door Claire. Vanity Fair concludeert na het zien van zes afleveringen dat seizoen drie van House of Cards meer de kant van een drama- of vrouwenserie op gaat. En dat wordt met gemengde gevoelens ontvangen. “In het verleden was House of Cards grotendeels een thriller, maar dit seizoen is het meer een ouderwets kantoordrama.”

Time Magazine vindt juist dat we de Amerikaanse president meedogenlozer dan ooit zien en mist gelaagdheid in het karakter van Frank Underwood. “Als Underwood was Kevin Spacey onbetrouwbaar, maar zijn slechtheid had geen lagen; hij was demonisch tot op het bot. (–) Drie seizoenen verder kan ik onophoudelijk kijken naar House of Cards een erkennen dat de show niet de ingrediënten van een meesterwerk bevat. Maar het zou op zijn minst de boel interessant kunnen houden door het goede van Frank te laten zien.”

Dat laatste is misschien veelgevraagd, maar de veelheid aan meningen over House of Cards 3 geven vooral aan hoe invloedrijk de serie is en hoe hoog de verwachtingen zijn. Er zit dus niets anders op dan te kijken en uw eigen mening te vormen.