Telkens als ik censuur hoor, grijp ik naar mijn revolver
Telkens als ik de woorden community guidelines zie of hoor, grijp ik naar mijn revolver. De hoogopgeleide abonnee van HP/de Tijd weet natuurlijk dat ik parafraseer. Het beruchte citaat, dat vaak ten onrechte aan Hermann Göring wordt toegewezen, luidt namelijk: “Wenn ich Kultur höre … entsichere ich meinen Browning” en is afkomstig uit het toneelstuk Schlageter van Hanns Johst.
Ik hoor u denken: moet de Tweede Wereldoorlog er nou alweer aan de haren bij worden gesleept, doctorandus van Amerongen? Ja, dat moet, verdammt noch mal.
Ik word namelijk schijtziek en belligerent van de moraalridders die het leven, dat toch al totaal zinloos en miezerig is, verzieken met hun ziekelijke drang naar censuur. In de regel beginnen die al te schuimbekken als ze een tepel zien want die is immers gevaarlijker voor de volksgezondheid dan een dozijn afgehakte en op crucifixen gespietste hoofden in de islamitische heilstaat.
Vorige week was het weer raak bij DWDD, zo begreep ik van mijn chef Kev bij HP/de Tijd. Ik zelf heb en kijk geen televisie want ik zit de hele dag met mijn neus in de verzamelde en onbegrijpelijke poëzie van Fernando Pessoa en als ik even niet niet lees, zit ik als een dwaas aan mijn kubus van Rubik te draaien.
Bij DWDD mocht ene Lucky Fonz III een minuutje zingen om z’n album aan te prijzen. Flappie Matthijs begon, preuts als hij is, over de naakte rug van Lucky op de albumhoes, waarop de hipsternerd antwoordde: ‘Ja, ik mot ook met mijn rommel op Facebook leuren, dus naakter wordt het niet anders breekt de pleuritis uit. Anders was ik het liefst in m’n blote jeweetwel gegaan.’ Nou ja! Hij mocht niet eens plasser zeggen van Matthijs!
Overigens had ik kennis aan de dichter St. John, die de geschiedenis inging als de eerste man die op de Nederlandse televisie zijn blote pielemuis liet zien. Dat gebeurde in een van de programma’s van Wim T. Schippers, met Barend Servet en de weergaloze Fred Haché aka Harrie Touw, een moppentapper die vooral in het Haagse wereldberoemd was. St. John zat in die historische treurbuisshow vrolijk te poepen, ergens in het decor, toen per ongeluk het toilet ontplofte. In de beelden daarna zien we St. John staan, in grote verwarring, met een Donald Duck in zijn hand en met zijn pantalon én onderbroek op de schoenen. Hij was zeg maar de mannelijk versie van Phil Bloom die in haar nakie in het programma Hoepla het gereformeerde dagblad Trouw zat te lezen.
Ik heb de hele ochtend gezocht naar de beelden van St. John in zijn blote lul maar vond enkel zijn plaatje He ha ho, wat moet ik poepen. Ook de moeite waard hoor!
St. John sleet trouwens zijn nadagen bij de notoire nachtsociëteit De Oude Herberg aan de hoofdstedelijke Geldersekade, waar de hele VPRO zat te lallen, samen met allemaal uitgewoonde hoeren wier nachtdienst erop zat en Mimi Kok aka Gré Braatslee (dat haar herinnering tot een zegen mag zijn) die te pas en te onpas over haar barkruk zakte. Mensen mensen, wat waren dat mooie tijden. Alles mocht en kon! Vrijheid blijheid!
Er zijn nu zelfs geen hoeren meer op de Geldersekade, alleen nog maar homofiele barista’s met knotjes, neusschroeven en inktvlekken die een bakje pleur met een schuimhartje in elkaar fröbelen voor 5 euro en 95 cents.
Om nog even terug te komen op community guidelines: die zijn altijd bad news want gemaakt door en voor de moral majority. Laatstelijk was het weer raak bij YouTube. Eli the computerguy, een knaapje dat nog niet eens haar op de ballen heeft, kreeg een ‘strike’ omdat hij de community guidelines had overtreden. Leest en huivert.
Ik citeer: Eli’s kanaal bestond al zeven jaar en had meer dan 600.000 abonnees, maar een kans om het probleem netjes op te lossen kreeg Eli niet. Hij ging in beroep en verloor, wat betekent dat hij in de toekomst niet meer in beroep mag gaan tegen klachten. Volgens YouTube had hij de regels overtreden, en wie de regels overtreedt, moet de consequenties voelen.
Ik begreep dat Eli, die pas zijn twaalfde verjaardag vierde, nu aan de crack, de heroïne en de crystal meth zit en zijn knapenlichaampje verkoopt aan wie maar wil in Central Park, New York. Allemaal de schuld van JijBuis!
Niks mag meer op Facebook en Youtube, die zich steeds meer ontpoppen als allesvernietigende Juggernauten. De enige vrijplaats waar ik me als kunstenmaker nog thuis voel en lekker uit kan leven, is pornhub.com. Gratis en voor niks lekkere viezigheid en voor elck wat wils. Facebook en YouTube kunnen doodvallen, met hun preutsheid.
Bom fim de semana!
