Dat Oekraïne-gedoe zal mij worst wezen, laat de meisjes uit Kiev maar komen!
Kijk, mij zal het worst wezen, dat hele Oekraïne-gedoe. In de Algarve wemelt het reeds van de nijvere Oekraïners. Mijn stamcafé De Lijkenbar wordt efficiënt gerund (honkbalknuppel & taser onder de toog plus pitbull) door een snor uit Kiev en in mijn favorietste visrestaurant bestaat het voltallige personeel uit lieftallige juffrouwen uit de graanschuur van Europa (vermoedelijk betreft het een resocialisatieproces van een Oostblokzusje van Stichting De Rode Draad).
Uiteraard was ik als geboren anarcho-liberaal, gepensioneerd punker en krakende speculantenjager zeer blij met de uitslag van het referendum. Het was een heerlijke middenvinger (eigenlijk niet een ingevette maar kurkdroge vuist) in de aars van dat merkwaardige Frankenstein-Fremdkörper van de Joop (UWV/RIAGG-blog), NRC Handelsblad, D’66, de verenigde treurbuiskakelshows, Soros-pijpers, Clingendael-Altzheimers en andere uit de tombe gerukte veenlijken.
Het wolvengehuil woensdagavond klonk mij in de oren als muzak van Mantovani en George Zamfir. Franco Jolo – de Stalin van Rotjeknor – krijste als een kind dat de overwinning te danken was aan de thuisblijvers, die hij een dag eerder had verordonneerd niet te gaan stemmen vanwege GeenPeil en Jan Roos. De bottom line van zijn Lucia di Lammermoor-gegil was hilarisch. Jolo: ‘Het is verdorie net als met de PvdA. Wij zijn de grootste partij van Nederland alleen stemt niemand op ons.’
De vaderlandse dichotomie is inmiddels uitgescheurd tot tektonische proporties. Het hele discours in het geestelijk toch al zo armoedige +31 is: je bent voor of tegen Jan Roos. Ik heb Jan mogen ontmoeten in de Algarve en ik vind het een beste kerel al zou hij een borrel moeten lusten. Overigens komt Jan uit een zeer erudiet en kunstminnend milieu uit Bergen en heeft hij cum laude de School voor de Journalistiek in Utrecht afgemaakt, ondanks het feit dat hij een communistenvreter is.
Als je zoals ik op veilige afstand de rokende puinhopen van het referendum observeert, moet je wel schuddebuikend over de vloer rollen van het lachen. Maar nee hoor, overal ernstige gezichten, nog triester en treuriger dan de smoelen na Nederland-Duitsland in 1974.
Bon, Rutte, die aal in een emmer snot, gaat zijn bips afvegen met de uitslag van het referendum om zijn broodheren in Brussel te paaien en om zijn nieuwe baantje veilig te stellen. Dus waarom toch zo verdrietig, landgenoten?
Waar ik mij nou over druk maak is dat de Algarve – mijn gedroomde paradijs – momenteel gebukt gaat onder karrevrachten Nederlandse tokkies die niet meer op polsbandjevakantie naar Egypteland, Turkije en Tunesië durven. Denk maar niet dat de gemoedelijk Algarvianen nu een extreemrechtse partij op gaan richten met leuzen als: Eigen Volk Eerst en Holland Raus. Integendeel! Iedereen is hier welkom, en zelfs het schuim der Nederlandse natie. Die innerlijke beschaving van de Portugees, daar kan de krentenwegende Nederlander een voorbeeld aan nemen. En nu begrijpt u meteen waarom ik zo goed aard tussen deze warme, fijnbesnaarde mensen in mijn patrie de coeur. Xenofiel is mijn middelste naam en: hoe meer zielen hoe meer vreugd. Laat de meisjes van Kiev tot mij komen!
