Spring naar de content

Terugkijken: Sylvana reageert en wordt steeds bozer

Nog geen week nadat Sylvana Simons haar entree in de politiek motiveerde aan tafel bij De Wereld Draait Door, kwam het aspirant-Kamerlid langs bij Humberto Tan om te praten over alles wat ze na haar aankondiging over zich heen kreeg. En ze werd steeds bozer.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: De Redactie

Tig columns, duizenden tweets en een veel besproken Facebook-event waarop haar uitzwaaidag (op 6 december) werd aangekondigd; het was geen moment stil rondom de persoon Simons. Of ze dat had verwacht, opende Tan. “Het enige wat ik zeker wist toen ik aan het avontuur begon, is dat er kritiek zou komen. Dat is des Nederlands en dat hoort er bij.” De mate waarop het gebeurde had haar verrast. “Dit was op geen enkele manier te voorspellen.”

Even daarvoor had ze van Luuk Ikink mogen reageren op het vertrek van Erik van Muiswinkel en Jochem Meyjer als Zwarte Piet, een kwestie waar ze zich ‘tegen aan had bemoeid’. Rustig en met een glimlach antwoordde ze: “Het was heel erg leuk geweest als deze bekende Pieten met een frisse nieuwe verschijning nog even waren doorgegaan. Volgens mij zijn ze heel populair bij de kinderen. Maar misschien is dit ook een mooi moment om aan te grijpen en dan te zeggen: we gaan het eens anders doen.”

Tan en zijn redactie hadden Simons gevraagd drie voorbeelden mee te nemen van negatieve reacties. De uitzwaaidag was natuurlijk nogal wiedes. Fascinerend vond ze het om te zien hoeveel mensen zo boos en woedend zijn dat ze zich hierbij aansluiten, maar ze leek ook begrip te hebben. “Er zijn twee redenen voor haat en dat is liefde of angst. Ik ga er vanuit dat al deze mensen heel erg bang zijn voor, misschien, verandering.”

Of het een uit de hand gelopen grap was, durfde een tafelgenoot te vragen. Nee, dat was het niet. “Een grap is voor mij iets dat ook echt grappig is. Ik vind zelf zo een uitzwaaidag niet echt grappig.” Het volgende voorbeeld, een op de pagina van het event geplaatste foto van een Ku Klux Klan-pak, dat voor Sylvana ‘was gewassen’, bevestigde dat. Niets grappigs aan, walgelijk zelfs.

Als derde voorbeeld had Simons een sportprent – ze noemde het zelf een column – van Joep Bertrams meegenomen. Op de tekening ligt een als hond getekende Sylvana in de armen van Erdogan, ze likt hem. ‘Cadeautje voor de grote leider’, staat erbij. Sterke spotprent, maar dat vond Simons niet. Ze had hem meegenomen om de begeleidende tekst van een tweeter: ‘Na lange strijd is Nederlander eindelijk weer vrij racist te zijn.’

“Er ontstaat een besef dat we met z’n allen wel heel erg goed moeten gaan nadenken waar we mee bezig zijn. Want wanneer is iets grappig, wanneer is iets vrijheid van meningsuiting en wanneer ga je mensen echt zomaar beledigen?” vroeg Simons zich hardop af. “Ik denk dat we met z’n allen wel voor vrijheid van meningsuiting zijn. Dat is een groot goed in ons land en in het westen. Maar er wordt met zoveel passie gevochten, niet zozeer voor de vrijheid van meningsuiting, maar om dit dus te doen en dat is de vrijheid van beledigen. Ongebreideld, onbeperkt, zonder grenzen beledigen. En daar kan ik niet achterstaan.”

Van de glimlach die ze aan het begin van de uitzending nog toonde was weinig meer over. Er kwam – net als bij DWDD – grimmigheid voor in de plaats. Tafelgenoten die iets vroegen werden bits van repliek gediend. Leo Driessen die had gevraagd of ze haar doel niet voorbij schoot en het daarna waagde tijdens haar antwoord zijn vraag te verduidelijken, werd toegesnauwd dat hij haar uit moest laten praten.

“Deze storm gaat ook wel weer liggen, volgende week is er ander nieuws, dan zijn we dit met z’n allen hopelijk wel weer vergeten,” concludeerde Simons uiteindelijk. Dat lijkt voor ieders gemoedsrust het beste.