Is uw geheugen zo goed als u denkt?
Dat we wel eens wat vergeten staat buiten kijf, maar ook wat we wel onthouden is niet zo accuraat als we hadden gehoopt. Uit een simpele woordherkenningstest blijkt dat ons geheugen ons vaak bedriegt, waar proefpersonen met zekerheid zeggen zich woorden te herinneren zitten ze er vaak naast.
Met het volgende testje kunt u zelf bepalen hoe goed uw geheugen werkt. Neem de onderstaande tabel kort in u op en bekijk elk woord voor ongeveer één seconde.
De volgende stap is om te bepalen welk van de volgende woorden voorkwamen in het lijstje dat u zojuist kort heeft bekeken. Het is uiteraard niet de bedoeling dat u terugkijkt, scroll naar beneden om de woorden te zien.
Welke van de volgende woorden heeft u gelezen?
Top – Chair – Sleep – Seat – Slow – Strong – Yawn – Mountain – Sweet
Als u dacht dat top, seat en yawn in de lijst stonden, dan heeft u het bij het goede eind. De kans is echter groot dat u zich ook denkt de woorden die geassocieerd kunnen worden met de woorden in de lijst (chair, sleep en mountain) te herinneren. De valse herkenning ontstaat door het associatieproces. Doordat alle woorden in de lijst aan elkaar gerelateerd zijn worden andere gerelateerde woorden in ons geheugen geactiveerd.
DRM paradigma
Dit experiment is afkomstig uit een studie uit 1995 van Henry L. Roediger en Kathleen McDermott en werd gebaseerd op eerder onderzoek van James Deese. Het creëren van valse herinneringen wordt daarom ook wel het Deese-Roediger-McDermott, of DRM, paradigma genoemd. In de oorspronkelijke test werden de woorden voorgelezen en de geassocieerde woorden werden ongeveer even vaak, in 85 procent van de gevallen, herinnert als de wél genoemde woorden. De proefpersonen waren over het voorkomen van de geassocieerde woorden niet minder zeker.
Het DRM paradigma is onder andere van grote invloed geweest op het strafrechtelijk systeem. Met de methode hebben wetenschappers kunnen aantonen dat leren onder druk de totale herinnering reduceert, maar geen invloed heeft op de waarheid van de herinnering. Dat suggereert dat slachtoffers en getuigen van pijnlijke misdaden niet meer geneigd zijn om er valse herinneringen aan over te houden, dan aan andere alledaagse dingen.
