Een intellectuele symbiose
In 'Het blauwe licht' hebben ze elkaar gevonden, maar ze waren al langer voor elkaar voorbestemd. Anil Ramdas is het locomotiefje, Stephan Sanders is het kolenwagentje, en ze sproeien modieuze meningen op grond van hun zichtbare gelijk: als kleurling, als migrant en als homoseksueel.
Het lijkt een seance. Vier personen zitten rond een tafel en staren in kristallen bollen. Om de beurt zeggen ze wat ze zien, soms ook praten ze door elkaar. Ze zien hetzelfde, maar zijn het zelden eens over wat dat is. De glazen bollen zijn dan ook geen bollen, maar in het tafelblad verzonken monitors waarop de filmpjes vertoond worden waarover wordt gepraat.
Dit is de ambiance van VPRO's mediaprogramma Het blauwe licht. De getalsverhoudingen zijn een beetje zoek: twee van de vier aanwezigen zijn vaste presentatoren, de andere twee per keer wisselende gasten. Eén op één, dat lijkt wat veel, maar de presentatoren zijn eigenlijk ook gasten, eregasten, en ze vechten om het hoogste woord.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
