Mens & dier: Theun de Winter en zijn ezels
Theun de Winter (61, tekstdichter) over zijn ezels Steffi Balk, Brigitte Kramer en Chris Heertje.
“Waarom ezels? Vroeger las mijn vader voor uit Winnie de Poeh, en ik was altijd erg op lejoor; zo zielig en brommerig, het zelfbeklag sprak me aan.
“Twaalf jaar geleden kocht ik twee Corsicaanse ezels: een drachtige merrie en een kleine hengst. De merrie, Frida Balk, is de oermoeder van de kudde; zij is inmiddels overleden, daar heb ik diep verdriet van gehad. De hengst heet Ivo Kramer, naar een tekst die ik geschreven heb voor VOF de Kunst. Steff is een dochter van Frida en genoemd naar Steffi Graf: nobele neusvleugels, mooie oren en hoog op de benen. Dan heb je Chris Heertje — gekregen van een evangelistenechtpaar — en dochter Suzanne Heertje. Verder Lulu en Brigitte Kramer — vernoemd -naar Brigitte Bardot, haar ogen komen hier niet goed uit; ezels hebben zulke mooie ogen — dochters van Ivo, en Oscar Vaz Dias, een joods ezeltje, een logé. Oscar tierde niet, stond alleen en werd door passanten gepest. Die is hier dus gebleven.
Abboneer op een lidmaadschap
Flinke korting op een digitaal jaarabonnement
Sluit nu voordelig een abonnement af en maak kennis met de journalistieke kracht van HP/De Tijd. (Op elk moment opzegbaar.)
Word abonnee“Chris en Steffi zijn verknocht aan elkaar, dat is vier hoeven Op één buik. Chris is ‘s zomers prachtig parelgrijs. In zijn buurt stak een keer een haas over, en het was alsof Chris een soortgenoot zag; ze hebben ook die oren, hè, hij keek die haas na. Een bioloog vertelde me dat alle paardachtigen afstammen van de oerhaas. Chris wist dat, die is heel geleerd.
“Ze zijn lief en volstrekt betrouwbaar, alleen Steff is eigenzinnig. Merries zijn de baas, en Steffi nam de leiding over van Frida, die in haar wijsheid een stapje opzij deed. Steffi neemt ook haar verantwoordelijkheid: als we de ezels moeten vervoeren, waar ze een hekel aan hebben, stapt zij als eerste de trailer binnen, en als de hoeven bekapt moeten worden, ondergaat ze dat rustig, terwijl de rest soms lijdelijk verzet pleegt.
“Wat ze heerlijk vinden, is wandelen in de duinen. Ze rennen en springen achter elkaar aan het schelpenpad af, zijn even uit zicht en dan zie je ze op een duintop kijken waar we blijven. Daarna staan ze bij een stukje bos op dezelfde open plek te wachten en wat aan twijgjes en struiken te knabbelen. De touwtjes gaan weer aan de halster en we wandelen terug naar de stal. Een vast ritueel.
“lk beschouw ze als vrienden, verder moet je ze geen menselijke eigenschappen toedichten. Eten is het belangrijkst voor ze. Maar de ezel heeft wel alle karaktertrekken die wij mensen op prijs stellen: vredelievendheid, sociaalvoelendheid, geduld, trouw, eerlijkheid, wijsheid. Daarbij verzet hij zich met al z’n kracht tegen alles wat riekt naar discriminatie en onderdrukking. En hij is eigenzinnig en onderzoekend. Kortom, een ezel is een voorbeeldig mens. En ja, ik zou zelf best een ezel willen zijn.”
