‘Ik heb niets meer te verbergen’
Weinig mensen zijn ooit zo door de Britse schandaalpers te grazen genomen als race-baas Max Mosley. Een krant publiceerde beelden van hem tijdens een sm-sessie en schreef dat hij zich als een nazi had gedragen. Pijnlijk voor de zoon van een beruchte fascistenleider. Hoe kijkt hij op de affaire terug? ‘Mijn vrouw dacht dat het een 1-aprilgrap was.’ door Lothar Gorris en Detlef Hacke
U heeft vast een zwaar jaar achter de rug.
“Het was af en toe moeilijk, ja.”
Op 30 maart vorig jaar bracht de Britse zondagskrant News of the World een omslagverhaal met foto’s waarop u met vijf vrouwen te zien was op een sm-feestje in Londen. Hoe overleef je zoiets?
“Als ik word aangevallen, zegt mijn instinct dat ik moet terugslaan. Dat verhaal kwam volledig uit de lucht vallen. Tot dan toe dacht ik dat de dames in kwestie absoluut betrouwbaar waren. Ik had geen idee wat me boven het hoofd hing toen ik op zondagochtend door de persvoorlichter van de FIA werd gebeld.”
En hoe reageerde u?
“Ik ben eerst maar eens twee exemplaren van de News of the World gaan kopen.”
En toen bent u aan de whisky gegaan?
“Ik heb de krant aan mijn vrouw laten zien. Ze dacht dat het een vervroegde 1-aprilgrap was, dat ik die editie speciaal had laten drukken. En toen heb ik mijn advocaten gebeld, want ik dacht: deze publicatie is volkomen illegaal. Maar ik begreep wel dat dit verhaal veel stof zou doen opwaaien, vooral in de Formule 1-wereld.”
En uw vrouw?
“Wat kun je doen behalve eerlijk opbiechten? Ze was geschokt en dat is ze nog steeds. Het is niet leuk om ergens heen te gaan terwijl je weet dat iedereen op de hoogte is van het intiemste dat er bestaat. Maar je hebt er niets aan om er steeds maar bij stil te staan hoe erg het allemaal is. Een hele tijd later heeft mijn vrouw nog eens gezegd: in elk geval heb je plezier gehad.”
Kon uw vrouw er dan om lachen?
“Zo ver zou ik niet willen gaan. Het was voor haar natuurlijk heel traumatisch, en voor m’n zoons is het misschien nog erger. Kunt u zich voorstellen dat u zulke foto’s van uw vader in de krant ziet staan?”
Wanneer heeft u besloten naar de rechter te stappen?
“Al heel snel, hoewel er ook mensen waren die het me afraadden. Als zo’n verhaal eenmaal in de openbaarheid is gekomen, heb je er geen enkele controle meer op. De rechter kan me wel gelijk geven, maar hij kan het verhaal niet uit de hoofden van de mensen halen. In die zin maakt een proces het nog veel erger, omdat dat wat privé had moeten blijven constant door de media wordt opgerakeld. Dat besefte ik heel goed, en ik wist ook dat ik, als ik de rechtszaak zou winnen, er nooit genoeg uit zou slepen om mijn advocaten te betalen. Je moet dus een beetje gek zijn, en daar gokken die lui natuurlijk op.”
Hebt u nooit getwijfeld?
“Geen moment. Het ging om meer dan alleen een schending van mijn persoonlijke levenssfeer. Om het stuk nog sensationeler te maken hebben ze er een naziverhaal omheen verzonnen. Dat was zo krank- jorum, daar was ik echt woedend om. Het was een sm-feestje, het heeft geen zin om dat tegen te spreken, maar om er een naziverhaal van te maken waarin ik smalend doe over wat er in Duitsland met de jo-den is gebeurd, dat is onvoorstelbaar. Ze wisten bij die krant dat dat niet waar was, maar zij hadden dat verzinsel nodig om de publicatie te rechtvaardigen. Anders was die nooit interessant geweest voor het grote publiek. De rechter gaf me gelijk en de News of the World moest zestigduizend pond betalen.”
U hebt ook juridische stappen gezet tegen buitenlandse bladen, waaronder Der Spiegel, omdat u vond dat die in hun berichtgeving te veel nadruk legden op datzelfde naziverhaal en te weinig op uw publieke verweer daartegen. U hebt van Bild 1,5 miljoen euro schadevergoeding geëist. En het gaat nog steeds door.
“Ik ga zelfs naar het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, omdat ik vind dat de Engelse mediawetgeving moet worden veranderd.”
Dan gaat het er wéér over of het een nazi-orgie was of niet, of u bevelen hebt gegeven in het Duits en of u toespelingen hebt gemaakt op een concentratiekamp.
“Ik vind het belangrijk om consequent op te treden tegen de media die dit verhaal hebben gepubliceerd om een paar extra kranten te kunnen verkopen. Dat doet me denken aan de fabel over de jongens en de kikkers. De kinderen gooien stenen naar de kikkers, waarop een van de kikkers zegt: ‘Voor jullie is dit misschien een spelletje, maar voor ons gaat het om leven of dood.'”
Is het niet pijnlijk om in het openbaar over zulke dingen te praten?
“Ik heb niets meer te verbergen. En ik ben ik tamelijk ruimdenkend. Het spectrum aan seksuele activiteiten is breed, van de missionarishouding met het licht uit tot dingen waar ik me nauwelijks een voorstelling van kan maken maar die je beslist ergens op internet kunt vinden. Wat ik doe, zit daar ergens tussenin. Ik vind dat alles moet kunnen, zolang het om volwassenen gaat die uit vrije wil handelen.”
Heeft u uw voorkeur ooit als een probleem gezien?
“Welnee. Als je gewone seks nuchter bekijkt, is dat toch eigenlijk ook heel raar? In wezen zijn we allemaal dieren; we hebben nu eenmaal die geslachtsdrift en iedereen gaat daar op een andere manier mee om. Maar zolang je er niemand kwaad mee doet en het volkomen legaal is, moet je er geen probleem van maken. De enige die het verder iets aangaat, is mijn vrouw.”
Voor die party hebt u vijf dames betaald. Weet u wel zeker dat ze uit vrije wil hebben gehandeld?
“Bij News of the World dachten ze dat het arme prostituees waren die ik zou hebben uitgebuit, maar dat is niet zo. Een van die vrouwen is een natuurkundige die op dit moment aan haar proefschrift werkt, de tweede heeft een uitstekende baan in de gezondheidssector, een derde is manager van een groot kantoor. Zij waren misschien nog wel enthousiaster bezig dan ik.”
Hebben ze een verklaring afgelegd voor de rechtbank?
“Om hun identiteit te beschermen werden ze in de rechtszaal Woman A, B, C, D en E genoemd. Woman E was degene die stiekem filmopnamen heeft gemaakt. De andere vier vrouwen hebben verklaard dat die nazikwestie verzonnen is. Alleen Woman E had in een verklaring het tegendeel beweerd. Iemand van de krant had haar die verklaring voorgelegd met de keus: óf je ondertekent dit en je krijgt achtduizend pond, óf je foto komt in de krant. Ze heeft getekend, maar ze heeft geweigerd een verklaring voor de rechtbank af te leggen, waarschijnlijk omdat ze dan onder ede had moeten liegen. Ze heeft later op de televisie toegegeven dat ze niet de waarheid heeft verteld.”
Was uw voorkeur eigenlijk bekend?
“Nee.”
Hoe is News of the World er dan achter ge-komen?
“Woman A, de manager van het grote kantoor, ken ik al heel lang. Op een gegeven moment heb ik haar verteld wie ik ben en wat ik doe. Woman E, de vrouw die de filmopnamen maakte, zag ik op die bewuste party pas voor de derde keer. Maar die twee vrouwen waren vriendinnen, ze pasten op elkaars kinderen. De man van Woman E is met het verhaal naar de krant gestapt. Ze beloofden hem 25.000 pond voor de opnamen, maar hij kreeg twaalfduizend en later nog eens achtduizend pond. Hij was agent bij MI5, de binnenlandse veiligheidsdienst, en is uiteindelijk zijn baan kwijtgeraakt. Het is allemaal zo bizar, zoiets verzin je gewoon niet.”
Uw vader, Oswald Mosley, heeft in de jaren dertig de British Union of Fascists opgericht, uw moeder, Diana Mitford, was een bewonderaarster van Adolf Hitler. Uw ouders zijn in 1936 in het huis van Joseph Goebbels getrouwd, met Hitler als gast. Een nazi-orgie zou goed in dat beeld passen.
“Je zou kunnen zeggen dat mijn ouders interessante mensen waren, maar met orgiën heeft dat niets te maken. Mijn vader was een extremist op politiek gebied, maar hij leidde het bestaan van een Engelse landheer. Het was een soort dubbelleven. Hij heeft veel foute dingen gedaan, maar die kon hij altijd vanuit de situatie van dat moment verklaren. Mijn moeder was mijn vader zeer toegedaan. Adolf Hitler was een vriend van haar, ze kende hem goed. Mijn vader heeft Hitler maar twee keer ontmoet, hij kon beter met Mussolini overweg. Misschien mocht hij Hitler wel niet omdat mijn moeder hem iets te veel bewonderde.”
Vond ze Hitler een aantrekkelijk man?
“Dat denk ik niet. Ze zei dat ze hem heel charmant vond en dat hij de gave bezat om te zorgen dat al die ijzervreters om hem heen deden wat hij wilde. Mannen én vrouwen. Volgens mijn moeder had Hitler bepaalde vrouwelijke eigenschappen.”
Ze stierf pas in 2003, op haar 93ste. Is ze nooit van mening veranderd door wat ze na de oorlog over het naziregime te weten moet zijn gekomen?
“Het lijkt misschien merkwaardig, maar zo ongewoon is het niet. Je hebt in Rusland ook mensen die ondanks alles wat Stalin heeft aangericht hun leven lang trouwe communisten zijn gebleven. Er is altijd wel een reden te vinden: dat kan hij niet hebben geweten, hij had er niets mee te maken, het was toch zo’n aardige man! Op een gegeven moment werd het vervelend, ik kende de argumenten van mijn moeder intussen wel. Het had geen zin om er met haar over in discussie te gaan.”
Hoe is het om zulke ouders te hebben?
“Moeilijk. Maar hoe ouder ik werd, hoe verder ik van ze af kwam te staan. Ik ben in het leger gegaan en later in de autosport terechtgekomen, wat mijn vader allebei afkeurde. Toen ik begin jaren tachtig overwoog om carrière te maken bij de Conservatieven, had ik het er met de voormalige premier Harold Macmillan over of mijn naam een probleem zou zijn. Hij zei: ‘Nee, helemaal niet. De mensen rekenen jou de zonden van je vader niet aan.’ Toch heb ik het na een jaar maar opgegeven. Het kan best zijn dat mijn afkomst de mensen in de partijtop en de kiezers niet kon schelen, maar degenen die binnen de partij over zetels en posities beslisten, dachten daar duidelijk anders over: de zoon van Oswald Mosley hoefden ze niet.”
Sm draait om dominantie en straf. Er worden vaak uniformen bij gedragen. Heeft sm niet ook een fascistoïde element, zoals in beroemde films als The Night Porter met Charlotte Rampling of Pasolini’s Sal?
“Nee. Dominantie en straf zijn volkomen apolitiek. Dat kom je in alle politieke systemen tegen, zelfs bij de Amerikanen in de Aboe Ghraib-gevangenis. Dat was extreem sadistisch, maar ook totaal weerzinwekkend, omdat het niet met wederzijdse instemming gebeurde.”
U hebt gezegd dat dat sm-verhaal volgens u een opzetje is geweest van mensen uit de wereld van de Formule 1. Denkt u dat echt?
“Ja, omdat ik niet geloof dat een MI5-agent zijn hele bestaan op het spel zet voor maar 25.000 pond. Zo dom kan hij niet zijn. Ik heb bepaalde vermoedens, maar die kan ik niet bewijzen. Er zijn veel mensen die van me af willen.”
Waarom zou u zulke vijanden hebben?
“Ik ben lastig. Ik wil flink bezuinigen op de kosten van de Formule 1. Daarbij trap je allerlei mensen op hun tenen. Mensen met veel geld, die niet willen dat mensen met minder geld even belangrijk zijn als zij. Mensen die staan te popelen om op de knop te drukken waarmee ze mij kunnen uitschakelen. Het gaat niet om mij als persoon, maar om mijn rol in de autowereld. Het gaat om prestige, belangen en ego’s.”
Zelfs Bernie Ecclestone, de financiële motor van de Formule 1, drong in het openbaar aan op uw aftreden. U bent al veertig jaar met hem bevriend.
“Hij stond onder zware druk. In het begin steunde hij me, maar toen hij van alle kanten te horen kreeg dat ik weg moest, is hij overstag gegaan. Bernie reageert nooit zo goed in zulke situaties.”
U schaadde het bedrijf.
“Welnee. Geen enkele sponsor heeft zich teruggetrokken vanwege mij. Het gaat sponsors erom dat de mensen hun televisie aanzetten om naar de Formule 1 te kijken, en er was niemand die zei dat hij vanwege Max Mosley niet meer zou kijken. Intussen heeft Bernie spijt gekregen van zijn uitspraak.”
Hoe is het nu met uw imago?
“Mijn positie is alleen maar sterker geworden. Veel mensen vonden het goed dat ik niet ben opgestapt maar van me afgebeten heb. Maar de affaire zal me de rest van mijn leven blijven achtervolgen. Ik hoef mijn naam maar te googelen of er is wel weer iemand die commentaar heeft. In het begin heb ik bij de Formule 1 gezegd: ‘Jullie mogen allemaal drie grappen maken, maar dan moet het ook over zijn.'”
Wat was de beste grap?
“Er zaten heel leuke bij, maar ze willen me nu even niet te binnen schieten.”
Echt niet?
“Vooruit, Bernie had een goeie. Hij zei: ‘Jij zou mijn baan moeten overnemen.’ ‘Hoezo?’ vroeg ik. ‘Vijf uur met vijf hoeren voor maar 2500 pond, dat is de beste deal waar ik ooit van gehoord heb.’ Uit Bernies mond is dat een compliment.”
Nog een laatste vraag, maar wel een heel persoonlijke.
“Ga uw gang.”
Gaat u nog naar sm-party’s?
“Logisch dat u die vraag stelt. Ik snap best dat u dat wilt weten. Maar daar geef ik geen antwoord op.”
Der Spiegel. Vertaling Gerda Pancras.
