Spring naar de content

Een Amish leven

Voor haar promotie-onderzoek verbleef Martine Vonk drie maanden bij de Amish in Pennsylvania. Een gesprek over onbegrip, duurzaamheid en gemeenschapszin. ‘Hun keuze voor eenvoud en kwaliteit van leven, daar kunnen wij wel wat van leren.’

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Redactie

Bij de Amish denken mensen vaak aan klederdracht en een sekte. Waar komt dat beeld vandaan?

“Mensen gaan eerst op de uiterlijke verschillen af. Ze zien de kleding, het vervoer met paard en wagen, de hoeden en de baarden. Mensen begrijpen dat niet. Ze kennen het verhaal erachter niet, en de Amish zijn zelf ook erg naar binnen gericht.”

U hebt zelf drie maanden bij de Amish gewoond. Klopt er iets van dat beeld?

“Ik heb de Amish juist ervaren als een warme gemeenschap. Een heel open gemeenschap ook, althans waar ik zat. Dat was bij een vrij doorsnee groep van Old Order Amish in Lancaster, Pennsylvania. Old Order wil zeggen dat ze erg aan traditie vasthouden.”

En het idee dat de Amish een sekte zijn?

“Sektarisch wil zeggen dat mensen geen keuze hebben. Dan is er sprake van een charismatische leider die alle beslissingen neemt. Dat heb ik bij de Amish niet gezien. De leider heeft wel een belangrijke stem, maar alle regels worden door de gemeenschap opgesteld. Sowieso maken Amish ook heel duidelijk een keuze om toe te treden tot de gemeenschap. En ze kunnen eruit.”

Het Amish-geloof komt voort uit het anabaptisme, bekend van de volwassenendoop. Om een weloverwogen keuze voor de doop te kunnen maken, krijgt de Amish-jeugd vanaf zestien jaar tot de doop de mogelijkheid tijdens een rumspringa alles te doen ‘wat God verboden heeft’. Wat gebeurt er dan allemaal?

“Eigenlijk is het een periode van vrijheid waarin jongeren twee dingen onderzoeken. Ten eerste gaan ze op zoek naar een partner, wat eigenlijk alle jeugd rond die leeftijd doet. En voor de Amish-jeugd geldt daarnaast dat ze moeten kiezen of ze willen toetreden tot de gemeenschap. Voor hun doop vallen de Amish-kinderen officieel nog niet onder de kerkregels. Zij mogen dan dus autorijden, radio luisteren, uitgaan, et cetera. De mate waarin ze dat doen, verschilt. Sommigen gaan bijvoorbeeld helemaal los op drugs en alcohol, maar een heel grote groep houdt het wat beschaafder. Die ontmoeten elkaar ergens, en gaan vervolgens eten, zingen en volleyballen. Heel Amish-achtige dingen dus.”

Welk percentage van deze jeugd kiest er vervolgens voor echt Amish te worden?

“Gemiddeld 85 procent, en dat is ontzettend hoog. Ik kan dat ook heel goed begrijpen. Als kind ken je de cultuur van binnenuit, en het is een heel warme gemeenschap die veel veiligheid biedt. Als iemand ziek is of om andere redenen niet kan werken, lossen de Amish dat als gemeenschap op. Je weet waar je aan toe bent, en de meeste jongeren ervaren dat niet als beknellend.”

Het gehele artikel staat in de HP/De Tijd van deze week.