Gay en geniaal
Rufus Wainwright had al twee opmerkelijke albums op zijn naam staan toen hij met Want One (2003) en Want Two (2004) definitief doorbrak. Op dat briljante tweeluik deed Wainwright alles wat de goden der rock-‘n-roll verboden hadden. Maar het veelvoud van schmalzy Tin Pan Alley-liedjes, zwelgende strijkersarrangementen, schaamteloos homo-erotische bekentenissen en schetterende interpolaties van Ravels Bolero slaagden er niet in om van deze explosie van edelkitsch een glorieuze mislukking te maken. Integendeel: met Want vestigde hij zijn naam als misschien wel dé meest getalenteerde songwriter, zanger, pianist, arrangeur en producer van zijn generatie. Na een hommage aan Judy Garland, de opera Prima Donna en het laatste studioalbum Release the Stars vond de zoon van Loudon Wainwright III en Kate McGarrigle het tijd voor een live-overzicht van zijn carrière.
Milwaukee at Last!!! bevat een cd en een dvd die het fenomeen Wainwright ten volle weten te vatten: gay, geëxalteerd en lichtelijk geniaal. De live-uitvoeringen, die kariger, maar zeker niet minder indrukwekkend zijn, maken zijn muziek alleen maar menselijker. Bovendien is de kleurig geklede zanger een performer die zich op het podium helemaal kan laten gaan. In treurballades als Leaving for Paris No 2 en Not Ready for Love rijt hij ten overstaan van het publiek zijn ziel uit zijn lijf. En dat hij soms een wel érg irritante nicht is, zij hem vergeven.
