PvdA en D66 houden verkiezingsprogramma’s achter
Politieke partijen gaan met hun verkiezingsprogramma’s de boer op om zoveel mogelijk zieltjes te winnen. Maar hoe kan een gewone burger zo’n verkiezingsprogramma in handen krijgen en die vergelijken met andere programma’s om zo tot een genuanceerd oordeel te komen? HP/De Tijd speelde voor ‘gewone burger’ en kwam erachter dat lang niet alle partijen hun programma opsturen als daarom wordt gevraagd. Over partijen die beloftes niet nakomen (PvdA en D66), een vod opsturen (VVD en PVV) en opmerkelijk servicegericht zijn (TON en ChristenUnie).
Eind april, begin mei hebben we via de websites van de politieke partijen de telefoonnummers gebeld waarmee we de verkiezingsprogramma’s konden opvragen. We stelden ons uiteraard niet voor als journalist, maar gewoon als geïnteresseerde. De meeste politieke partijen deden er niet moeilijk over en zetten ons op de lijst. Maar niet elke partij was even makkelijk. Drie partijen hebben zelfs verzuimd een exemplaar toe te sturen ondanks de belofte dat wel te doen.
Partij voor de Dieren
De PvdD deed aan de telefoon nogal moeilijk. Of we het programma niet zelf via de website konden downloaden, want ze hadden ‘een beperkt aantal’ aangevraagd. “Het is vrij duur voor ons om een exemplaar toe te sturen.” Toen we in dat telefoontje op 3 mei erop aandrongen om er toch één op te sturen, werd ons verteld dat we een week later een exemplaar zouden ontvangen. Dat is nog steeds niet gebeurd.
PvdA/D66
Ook de PvdA en D66 hebben vooralsnog geen exemplaar toegestuurd, terwijl die zelfs eind april zijn aangevraagd. Een medewerker van de PvdA wist niet zeker of het überhaupt kon: “Ik moet even vragen of ik het kan opsturen.” De PvdA’er verwachtte in ieder geval dat het ongeveer een week zou duren om het finale verkiezingsprogramma compleet te hebben. “Zodra het binnen is, sturen we het op.” Juist, u raadt het al, die is nog steeds niet opgestuurd.
PVV/TON
De PVV was het snelste met het opsturen van het verkiezingsprogramma. Een dag na de aanvraag lag het al op de mat, al moet daarbij worden vermeld dat zij geen leden hebben en dus ook geen procesvertragende congressen met talloze amendementen op het concept-verkiezingsprogramma. Bovendien hebben ze gewoon het hele programma op een stel A4’tjes geprint en er een nietje doorheen gejast, terwijl de beweging Trots op Nederland van Rita Verdonk binnen enkele dagen een glossy exemplaar toestuurde. Het kan dus wel.
VVD
Een teleurstelling is het programma van de VVD. Ook die is zo uit de printer gerold. Geen kleuren, geen stevig boekje. We hadden meer verwacht van een partij die er toch bekend om staat dat de leden ervan veel geld verdienen.
GroenLinks
Opvallend is dat GroenLinks de enige partij is die geld vraagt voor het toesturen van een exemplaar. In een [[popup file=”2010-05/groenlinksbrief.jpg” description=”begeleidende brief” alt=”Brief van GroenLinks” align=”inline” ]] van ‘directeur campage’ Cees van Eijk lezen we dat we een bedrag van ‘minimaal 2,50 euro’ kunnen overmaken. Niet bepaald vriendelijk ten opzichte van de kiezer die gewoon wil weten wat er in zo’n programma staat.
SP
De SP zei aan de telefoon dat het programma snel zou worden opgestuurd. Wanneer precies? “In ieder geval voor de verkiezingen. Dat zal wel moeten, want het zou slordig zijn als dat niet zo is.” En zo is het. Het SP-verkiezingsprogramma ziet er goed verzorgd uit.
CDA/SGP/ChristenUnie
De programma’s van de christelijke gezinspartijen CDA en de SGP zijn in een kleiner, handzamer formaat dan die van de andere partijen. Er staan kinderen op de voorkant, en niet de lijsttrekker zoals bij GroenLinks of alleen een politieke slogan zoals bij de VVD. De ChristenUnie stuurde al snel een glossy exemplaar van het verkiezingsprogramma op.
Zo zie je maar: als politiek betrokken burger die gewoon netjes per telefoon een exemplaar van de verkiezingsprogramma’s aanvraagt, kun je er niet op rekenen dat je er ook echt een toegestuurd krijgt. So far voor de kloof tussen burger en politiek.
