Quarterlifecrisis
De bejaarde dame naast mij bij de bushalte begint over gebroken knieschijven, overleden echtgenoten en falende thuishulp. Als de bus eraan komt, zegt ze dat ouder worden ver-schrik-ke-lijk is. Ik ben het roerend met haar eens. Al ben ik strikt genomen nog helemaal niet zo oud. Als ik bijvoorbeeld zonder make-up een fles wijn bij de Albert Heijn wil kopen, word ik nog regelmatig gevraagd of ik me wil legitimeren.
Mijn probleem is dan ook niet dat ikzelf ouder word, maar dat mensen om mij heen jonger worden. Of om precies te zijn: er zijn steeds meer mensen jonger dan ik. Het allerergste is dat ze soms, hun leeftijd ten spijt, al succesvoller zijn.
Dat ik nooit in het Kinderen voor Kinderen-koor zal zingen of geïnterviewd word voor Taptoe, daar lig ik niet meer wakker van. Mijn onvrede gaat verder dan vergeten jeugddromen. Fotomodellen, actrices en voetbalvrouwen zijn even oud (of jonger, gruwel!) dan ik. Ik heb nog geen succesvol boek uitgebracht, geen eigen biologische kledinglijn opgezet of een tekenfilmserie met een grofgebekte Vlaamse kabouter gemaakt.
Het geruststellende aan deze carrièrespecifieke frustratie is dat die heel kenmerkend is voor mijn generatie. De naam: quarterlifecrisis. Dat is een soort vervroegde midlifecrisis, waarbij twintig- tot dertigjarigen zich afvragen wat ze nou eigenlijk écht willen met hun leven.
Waar die vraag zich vroeger pas aandiende na je veertigste en hooguit leidde tot vaders met genante hobby’s en een motorjack, hoor je er tegenwoordig niet meer bij zonder maandenlang als schaapsherder over de Schotse Hooglanden te hebben gezworven of muziek te hebben gemaakt met straatkinderen op een van de vuilnisbelten van Rio de Janeiro. Alleen op die manier leer je weer te leven in het ‘hier en nu’ en kun je het leven weer ‘nemen zoals het komt’.
Zodra ik dat hoor, word ik nog vermoeider dan ik al ben. Doe mij maar het alternatief voor zo’n ‘quarterlife quest’, uit grootmoeders tijd. Het heet: ‘Niet zeuren, maar doen.’ Want alle generatieverschillen ten spijt, ouder worden is nooit gemakkelijk geweest.
