Schaftlokaal
Terwijl de bestaande adressen hooguit kunnen sluiten of van eigenaar wisselen, is er in de aanwas van nieuwe Amsterdamse zaken vooral ruimte op atypische locaties, plekken waar het voorvoegsel ‘voormalig’ kan worden aangeplakt. Geen voormalige loods, fabriekshal of autoshowroom of je kunt er met een beetje durf en een schep geld een restaurant van maken. En omdat je nu eenmaal geen sterambities op een eethal kunt loslaten als je niet al drie sterren hebt, bewegen de nieuwe restaurants zich aan de onderkant van de markt. Dat is maar goed ook, want daar zit per definitie de grootste behoefte.
Rosa & Rita is een nieuwe onderneming in deze klasse. In een voormalig ‘schaft- en waschlokaal’ op het ook al voormalige Werkspoorterrein, gelegen op wat zo romantisch wordt aangeduid als de ‘oostelijke eilanden’, heeft zich een op biefstuk en pizza gefocust eethuis gevestigd. Dit oude schaftlokaal telt 150 plaatsen, verdeeld over kantinestoelen en houten banken aan simpele houten tafels met een vrolijk rood geruit papieren tafelkleedje onder een ‘in originele staat’ gelaten houten dakconstructie.
De kaart past op een A4’tje, het gebodene bestrijkt wat je de onderkant van de brasserieformule zou kunnen noemen, plus een in wezen branchevreemde eend in de bijt: pizza. Eenvoudig, lekker, betaalbaar, informeel, gezellig, huisgemaakt, vers en simpel zijn de trefwoorden die de onderneming in haar mission statement opsomt. Enig close reading leert dat er bij Rosa & Rita niet al te veel hoeft te worden gekookt. Daar is overigens niets mis mee; wie enkel kwaliteitsproducten doorschuift, kan zelf weinig fouten maken en is tenslotte ook goed bezig.
Zo staan er blikjes paté van het Franse A-merk Henaff (€5) op de kaart, mogen we voor €4 zelf in een lekker peukje droge worst met wat cornichons snijden en is er voor €5,50 een aangenaam bordje versgesneden coppa, gedroogd nekvlees dat op de kaart als ‘gesneden Parmaham’ wordt geafficheerd. We knabbelen er schiacciatabij, puntjes in olijfolie gedrenkte pizza-bodem. Die €3,50 kosten, want de kaart werkt volgens de beproefde Franse suppléments-formule, waarbij je alle maaltijdonderdelen apart bestelt en betaalt. Dat geldt dus ook voor de ‘Frans gesneden’ (lees: dunne) biefstuk (€9,50) en entrecte (€11), die nog moeten worden opgetuigd met lekkere frites en dito mayo-naise (€3) en haricots verts met boter (€3) of een goedgevulde rucolasalade van €4,50. Het is evenzeer noodzakelijk als vrij moeilijk om een entrecote van nog geen centimeter dik saignant te bakken, maar het lukt de keuken net aan. Minder succesvol zijn ze met de bearnaisesaus (€1), die het zuur mist, al roept de presentatie in het stalen sausschaaltje het Franse vakantiegevoel op, en dat kun je ook als een kwaliteit zien. De bearnaise is in Frankrijk tenslotte ook niet overal impeccable. De pizza (diverse soorten van zeven tot negen euro) is leuk, niet slecht, maar genereert geen Italiaanse vakantiesensatie. Daarvoor moet er een houtoven aan te pas komen.
Met een beetje pluizen in het menu kun je bij Rosa & Rita met een studentenbudget terecht, en vooral dat maakt de zaak sympathiek. Overdag staat de tent leeg, de redacties van de Volkskrant en Het Parool bevinden zich op een worstworp afstand. Ik zou zeggen: hier is uw schaft-lokaal, maar ik ben gelukkig geen horecaondernemer.
Rosa & Rita, Conradstraat 471, Amsterdam. Tel. 06-54954358.
