Zeggen dat alle vrouwen met hoofddoekjes of boerka’s zielig zijn – want gedwongen door mannen – is een belediging voor hun kracht en kunnen
Ja natuurlijk: er gebeuren vreselijk vrouwonterende dingen in sommige Islamitische kringen, ook in Nederland. En in sommige gezinnen. En dat kan ik niet goedpraten en wil ik ook niet bagatelliseren. Maar in deze discussie worden vrouwen wel erg vaak als de zielige hulpeloze slachtoffertjes gezien – ook door henzelf, denk aan Ayaan Hirsi Ali. Zijn die vrouwen allemaal wel zo zielig? In veel vrouwen schuilt een grote kracht. Bovendien: de meeste vrouwen hebben best een grote mond en thuis als niemand kijkt het broekje aan. In het Volkskrant Magazine van afgelopen zaterdag zei Khadija Arib: “Die mannen hebben het nu zwaar. Hun vrouwen pikken niets meer. Die mannen moeten alles doen en die vrouwen gaan alleen op vakantie naar Marokko.”
De meeste vrouwen, wit of zwart of iets daartussen, van welk geloof dan ook, kunnen behoorlijk goed opkomen voor hun eigen wensen. Vrouwen zijn over het algemeen minder lief en zacht dan wordt aangenomen, en baziger, bezitteriger en harder dan menig man weet of hardop durft te zeggen. In iedere vrouw zit een heksje verscholen en iedere vrouw weet dat ook van zichzelf. Zeggen dat alle vrouwen met hoofddoekjes of boerka’s zielig zijn – want gedwongen door mannen – is eigenlijk een belediging voor hun kracht en kunnen.
Het is ook niet zo dat alle blanke Hollandse vrouwen zielig zijn en beschermd moeten worden omdat er af en toe een naar wordt behandeld. Sommigen gebruiken de slachtofferrol zelfs bewust als een middel. Laten we vrouwen in het algemeen, en Islamitische vrouwen in het bijzonder, niet heiliger maken dan ze zijn en vooral ook niet kleiner: maar laten we hen aanzien voor de soms kwetsbare maar soms ook juist taaie en stoere mensen die ze zijn.
