Spring naar de content

Waarom ‘Veep’ hier absoluut de buis op moet

Bent u soms ook zo dankbaar voor het bestaan van Sarah Palin? Sinds de running mate van John McCain uit Alaska werd gehaald en op het Amerikaanse en daarmee wereldpolitieke toneel werd gezet, zijn er tal van prachtige mediamomenten ontstaan. Palin maakte de ene uitglijder na de andere en mocht, toen ze de verkiezingen verloor, als goedmakertje een realityserie over haar leven in Alaska opnemen en boeken uitgeven waarin ze de boel nog eens grondig probeerde recht te zetten.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Ivo van Woerden

Palin is daarnaast een dankbaar lijdend voorwerp geworden. Denk aan Tina Fey die wereldwijd in de schijnwerpers stond met haar hilarische persiflages. Denk aan Julianne Moore, die haar onlangs imiteerde in de film Game Change. En nu is er Julia Louis-Dreyfus, die in de comedy Veep een vrouwelijke vice-president speelt en dus laat zien hoe het leven van Palin eruit was gaan zien als John McCain destijds tot president was gekozen.

Dit wordt allemaal niet met zoveel woorden gezegd. Dreyfus, bekend geworden als Elaine in Seinfeld, zegt zelf in interviews dat ze het bijvoorbeeld belangrijk vindt om Selina Meyers’ – zoals de fictieve vice-president heet – politieke kleur onduidelijk te laten. En dat Palin niet per se degene is die ze nadoet.

Klunzig imago
Maar uit alles blijkt het tegenovergestelde. Meyers zegt domme dingen in televisie-interviews. Doet toezeggingen die ze niet moet doen en toont weinig tot geen visie. We zien haar assistenten van hot naar her rennen om haar voor te bereiden op ontmoetingen met mensen die ze niet kent en om haar te instrueren wat het beste is voor haar politieke imago. Daarna zien we hoe Meyers dat imago zelf klunzig om zeep helpt. Een voorbeeld? Vooruit: ze wil plastic verbannen uit het Witte Huis en doet daar publiekelijk grote uitspraken over, maar ontdekt daarna dat de plastic industrie flinke donaties doet in haar campagnekas. Als het (gegarandeerd) misgaat zijn diezelfde assistenten overigens degenen die het moeten ontgelden.

Veep is, en daar heeft Dreyfus zeker een punt, meer dan de zoveelste manier om Palin te kakken te zetten. Het is slim geweest om Selina Meyers’ politieke achtergrond verborgen te houden. Daardoor is het hele links-rechts denken, wat Amerika juist kenmerkt in deze tijd waarin de presidentscampagnes op volle toeren draaien, onbelangrijk geworden. Veep laat zien hoe de politiek soms niets meer is dan een lege huls waarin oneliners, spindoctors en de juiste uitstraling bepalen wie aan welke touwtjes mag trekken. Al is  Meyers eerder de hond die aan de lijn van haar baas loopt. De president (die ook nooit in beeld komt) dicteert haar wat ze moet doen.

Veep is, naast dat stille commentaar op de politiek, gewoon ontzettend komisch en vermakelijk. De comedy doet het in stijl denken aan The Office en Modern Family. Alles lijkt toevallig en met weinig middelen gefilmd te worden, alsof het hier een realityserie betreft. Hier dus een tip voor de Nederlandse omroepbazen, mochten ze Veep zelf nog niet ontdekt hebben: breng deze serie in het najaar tot aan de Amerikaanse verkiezingen op 6 november op de buis. Gewoon, omdat de diepgravende analyses die dan ongetwijfeld de actualiteitenrubrieken zullen vullen, wel wat luchtige afwisseling kunnen gebruiken.

Bekijk de trailer van Veep hieronder: