Spring naar de content

Leo Vroman (97): ‘Als Romney wint, emigreer ik’

Deze paar nachten lig ik vaak te bedenken wat voor scherpe antwoorden Obama kan geven. Helaas berusten ze allemaal op oerstomme uitlatingen van Romney, maar het is best mogelijk dat hij die zal maken. Als de schurk of idioot van een zakenman het wint ben ik in gedachte klaar om naar Canada te verhuizen maar natuurlijk zijn we daar te oud voor. Wel geef ik dan het overigens ideale democratische systeem de schuld: dan is het geen wonder dat de eerstvolgende president net zo stom zal zijn als de gemiddelde Amerikaan. Aan de andere kant (maar nog steeds de voorkant) denk ik dan: Maar Obama is toch gekozen? Ja, maar die Bush was nog stommer dan de gemiddelde Amerikaan.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Nick Muller

Wij genoten van het tweede debat toen R. zo stom was O. te beschuldigen dat hij a) niemand vertelde dat er een aanval was geweest, b) het een terreuraanval was, en c) ergens aan het adverteren was na de moord op ambassadeur Stevens in Libië, en O. zei dat hij de volgende dag in de rozentuin aankondigde dat het een terreuraanval was, en R. niets beters kon doen dan O. te herhalen in de vorm van een vraag, twee maal, tot de moderatrice R. moest vertellen dat O. dat inderdaad die dag had gezegd. Toen mompelde R. zelfs nog zoiets als dat het in de records moest. Zo’n scène zou elektronisch vergroot moeten kunnen worden tot twee maal de omvang van het tv-toestel.

NA

Natuurlijk hebben we het meest genoten toen R. uitriep, als voorbeeld hoe O. het leger achteruit liet lopen, dat we nu minder schepen hebben dan in 1915, en O. antwoordde: we hebben ook minder paarden en bajonetten. En R. loog er ernstig op los. Toen hij pochte hoe streng hij tegen China zou zijn, hielp O. ons even te herinneren dat R. een failliete Amerikaanse maatschappij had opgekocht en naar China had verhuisd. Het is nu nacht; de meeste opinies zijn voor Obama, maar ach ach, moet daar de toekomst van ziekteverzekering, van armen, van studenten, en van een wereldvrede van afhangen? De tijd voor spelletjes is voorbij. Ik erger mij nu over de onverschilligheid van de maan, van ons hele uitzicht. We wonen in een tehuis dat voor meer dan negentig procent door Republikeinen wordt bewoond, en er is verleden week weer eens een van onze kostbare Democraten gestorven. Dat kan zo niet langer.

Leo Vroman, Fort Worth, 23 oktober 2012

Tip: op dit blog plaatst Leo Vroman bijna dagelijks een nieuw gedicht.