Spring naar de content

Vijf redenen om van de Tour te houden: lidmaatschap van het genootschap der gezworenen

Vele jaren nadat mijn pogingen een Pietje Bell-achtige jongensclub op te richten die onze Hilversumse buitenwijk zou terroriseren met stoepkrijt en rozenbottelblaaspijpjes zijn vastgelopen in een gebrek aan jongens, word ik op een dag toch nog lid van een geheim genootschap.

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën:
Geschreven door: Frank Heinen

Het is een club waarvan veel mannen lid zijn, een groeiend aantal vrouwen en een enkel, licht autistisch kind. In principe kan iedereen lid worden: we zijn een democratische club en het lidmaatschapsgeld is bescheiden. Toch loopt het niet de spuigaten uit met de leden, wat maar goed ook is, want de voorzitter bezorgt ieder kwartaal bij ieder lid persoonlijk een gestencild clubblad, geschreven in onzichtbare inkt.

Eens per jaar, in het schemergebied tussen herfst en winter, komt het geheime genootschap bijeen op een uiterst geheime locatie ergens in Nederland, een plek die goed per trein bereikbaar is, want de leden komen overal vandaan: uit Appingedam, uit Gulpen, uit Biggekerke, uit Amsterdam.
Sommigen komen op de fiets. Vermoedelijk komen zij uit de buurt, maar zeker is dat niet, want er zitten fanaten bij ons genootschap – allemaal anoniem.
Wat er op die bijeenkomsten gebeurt, is strikt geheim. De gevolgen voor hij die uit de school klapt, staan in de statuten geschreven met bloed dat over was van de Operacion Puerto.

Nou vooruit, een tipje van de sluier dan: vaste programmaonderdelen op deze avonden zijn wielrennen, Tour de France, voorpret, bekendmaking van het etappeschema van het volgend jaar, onbeperkt doping voor iedereen, biefstuk, bier voor wie Gatorade een volkomen ondrinkbaar smurfendrankje vindt en Gatorade voor wie denkt dat bier in je benen slaat, Tourtoto-uitslagen uitwisselen, geruchten verspreiden, geruchten ontkrachten, geruchten over mogelijke geruchten opvangen, sterke fietsverhalen uitwisselen, foto’s van de meest gruwelijke derde bal aan elkaar laten zien, onopgehelderde mysteries ophelderen, zeggen dat ze vroeger nog hele stukken met de trein deden en veel en hard lachen.

Aan het eind van de avond komen er twintig escortdames in Molteni-outfits, pissen we collectief over een bolletjestrui met de handtekening van Richard Virenque en heffen we ons strijdlied ‘Jongens van de Tour, dat zijn pas kerels, dat zijn pas kerels’ aan en nemen vervolgens afscheid.

Omerta
Een jaar lang spreken we elkaar niet, we houden contact middels ons uiterst geheime clubblad. Tijdens de Tour zien we elkaar soms langs de route, maar we groeten elkaar niet: we weten dat we er zijn, dat is voldoende.
Uiteraard houd ik me aan de reglementen; de omerta van de club is mij heilig. Dus verder zult u er van mij niets over horen.

In aanloop naar de start van de Tour de France geeft Frank Heinen vijf redenen om van de ronde te houden. Hier leest u deel 12 en 3 en 4.