Ramses Shaffy is nog lang niet dood
Tachtig jaar zou hij vandaag zijn geworden. Ramses Shaffy (1933-2009.)
Kort na zijn overlijden hing er aan de brug bij het Sarphatihuis in Amsterdam, het verzorgingstehuis waar Ramses Shaffy zijn laatste levensjaren sleet, een spandoek: “Lang Leve Ramses Shaffy!” Ook tijdens de herdenkingsdienst die voor de bon-vivant was georganiseerd in Koninklijk Theater Carré werd niet om zijn dood getreurd, maar werd zijn leven gevierd. Heel erg gevierd zelfs. “Mag er op de kist gedanst worden?”, bulderde een grijze dronkaard met brede glimlach naar de portier. “Nee”, was het antwoord. Even later snoof een vrouw een lijntje coke van de blankhouten wambuis. Haar laatste groet aan Ramses, zei ze.
Zomaar wat voorvallen die tekenend zijn voor de ‘goeroe van de vrijheid.’ Geen conventies, alles is geoorloofd. Mens, durf te leven! Ramses genoot van het leven, dronk en naaide er lustig op los. Tot groot genoegen van de jeugd van de jaren zestig en tot grote afschuw van het wat conservatievere deel van ons land. Hij betoverde in zijn jonge jaren het Nederlandse publiek met evergreens als Zing-vecht-huil-bid-lach-werk-en-bewonder, Sammy en We zullen doorgaan, vertederde in zijn late jaren datzelfde publiek met zijn onuitputtelijke levenslust en muzikaliteit. Tot aan het bittere eind. Of in zijn geval: het zoete eind.
Ramses leeft meer dan ooit
En nu, bijna vier jaar na zijn dood, leeft Ramses Shaffy meer dan ooit. Zo werden er onlangs een musical en een biografie over hem geschreven; beiden een groot succes. Aanstaande zaterdag wordt Shaffy Symfonia georganiseerd, een gratis te bezoeken concert waar de tijdloze chansons van de kleinkunstenaar door de crème-de-la-crème van de Nederlandse muzikanten zullen worden vertolkt. Ook verschijnt er een nieuwe cd, een boek met bladmuziek en wordt er op zijn vierde sterfdag een ‘Nacht van Ramses’ georganiseerd. En alsof dat nog niet genoeg is wordt er in het door hem zo geliefde Amsterdam (zie ook dit onlangs uitgebrachte gidsje) binnenkort een groot portret van hem onthuld in het vernieuwde metrostation aan de Vijzelgracht, wordt er gewerkt aan de realisatie van het Ramses Shaffy Huis én verschijnt er begin volgend jaar een televisieserie over zijn leven. Niet slecht voor een clochard.
Hoe komt het dat Ramses Shaffy, voor velen een artiest uit een ver en grijs verleden, nog steeds zó veel populariteit geniet? Heel simpel: iedereen wil zo zijn als Ramses Shaffy. Vroeger al en nu nog steeds. Een romantisch bestaan, zwervend langs kroegen en kathedralen, van Amsterdam tot aan Maastricht. Een leven dat wordt geleid door het najagen van dromen, het najagen van geluk en vooral: het najagen van vrijheid spreekt ons zeer tot te verbeelding. Want:
Je leeft maar heel kort
maar een enkele keer
en als je straks anders wil
kun je niet meer
Mens durf te leven!
‘t Is nog lang niet stil in Amsterdam. Lang Leve Ramses Shaffy!
