Waarom dit de meest gênante oorlogsreportage ever is
Iedere journalist met avontuurlijk bloed, mijzelf incluis, zoekt sensatie. Niets mis mee. Zo reisde ik zelf ook door het Midden-Oosten, op zoek naar spanning, het ‘I am alive’-gevoel.
Verhalen ietsjepietsje opkrikken ten behoeve van de werkelijkheid, ook dat heeft iedere journalist op zijn eigen manier weleens gedaan. Maar na het zien van de onderstaande reportage schaamde ik me voor Mikey Kay, een Engelse ‘journalist’.
Waarom ergerde ik me zo verschrikkelijk aan de ‘oorlogs’reportage van Mikey Kay over zijn reis door Libanon en Syrië? Oorlog is geen glamour-project en deze Kay maakte er én een glamour én een egodocument van. Hij rookt sigaren, gaat lekker stappen in Beiroet, wobbelende billen komen voorbij terwijl hij er als superster tussenstaat, Kay rijdt er mooi uitgelicht in een dure auto rond, bezoekt er nog een idioot met een machinegeweer in zijn achterbak. Hij doet geen verslag, hij ís het verslag.
Even een sigaartje
Vervolgens reist hij volledig ingenomen door zijn eigen sensatiedrang naar de grens waar hij ‘de rebellen’ spreekt. Hij vindt het duidelijk allemaal ge-wel-dig spannend. Zó spannend dat hij ‘even een sigaartje moet roken om de emoties te kanaliseren’. Kay heeft de rebellen gevonden via een chatroom die normaliter alleen voor seksafspraakjes wordt gebruikt (foto van naakte vrouw op smartphone in beeld) maar nu om rebellen op te sporen.
Haha, kijk, een rebel
Gênant genoeg ligt het ‘Syrische’ dorp Arsal waar hij te midden van met mutsen over hun hoofd getrokken rebellen op de grond zit (weer sigaar-rokend) in Libanon en niet in Syrië. Daarnaast lacht hij de grote rebellenleider uit omdat zijn muts er zo gek uitziet en daardoor ‘ziet hij er niet erg angstaanjagend uit’.
De sensatie in een (oorlogs)situatie mag je heus voelen, maar nóóit in beeld brengen als journalist. En zeker niet als uitgangspunt nemen. Maar kijk vooral zelf en beslis:
Reisjournalist Iris Hannema (1985) reist sinds 2008 schrijvend en fotograferend, in haar eentje, de wereld over. In februari 2014 debuteert zij bij De Arbeiderspers met ‘Miss yellow hair, hello!’ Als u wilt weten waar zij zich nu bevindt, kunt u haar volgen op Twitter.
