Het gebrek aan moreel leiderschap van Mark Rutte
De gemeenteraadsverkiezingen zijn op vele fronten historisch gebleken, maar welke verkiezingen zijn dat niet? De nasleep van de laatste stembusgang kan Nederland en het politieke landschap echter weleens voorgoed veranderen. Nu VVD en PvdA alle hoeken van het land te zien kregen, is dit wellicht het zetje voor Mark Rutte om moreel leiderschap te gaan tonen.
Moreel verval
Moreel leiderschap is niet bepaald een politiek-correcte zee waarin ons land lijkt te verdrinken. Men mag het ook niet claimen – dat is ouderwets, paternalistisch, en voor je het weet verzand je in een holle discussie over normen en waarden.
Toch is er iets veranderd gisteren: voor veel mensen (links en rechts) is er een lijn overschreden. Er is een heilig huisje waarvan men was vergeten dat het er nog stond, omver getrapt en in de fik gestoken. Deze column gaat niet over Wilders, maar toch moet zijn naam vallen.
‘Minder Marokkanen’, die leus was al niet fraai. Eerst ging het zogenaamd alleen over criminele Marokkanen te gaan, later bleek het toch op allemaal te slaan. De commotie bleef niet uit, maar onze premier vond het niet nodig om er aandacht te besteden aan weer ‘een stuk rood vlees’.
Een menigte deze woorden laten scanderen – dat is nog een stap verder. Ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen hoe dat géén racisme of discriminatie kan zijn. En hoe dat níet valt onder aanzetten tot haat. En dan de afmaker: “Dan gaan wij dat regelen.” Daarvan schrik ik.
Moreel leiderschap
Mark Rutte schrok ook. Hij vond het ‘vreselijk’ en kreeg er ‘een vieze smaak van’ in zijn mond. Dat is al heel wat, maar volstrekt ontoereikend. Temeer als je bedenkt dat Rutte in hetzelfde gesprek liet weten nog steeds niet uit te sluiten dat hij weer met de PVV in zee zou gaan.
Rutte heeft zich tot op heden geprofileerd als koopman, niet als leider. De moraal, of het nu om Rusland of Wilders ging, werd altijd ingehaald en overschaduwd door de belangen. Handelsbelangen, politieke belangen. Maar de verkiezingsuitslag van gisteren kan hierin een kentering teweeg brengen.
Het electorale bloedbad heeft de coalitie hard getroffen, en geeft aan dat het economische verhaal van Rutte te weinig gewicht in de schaal legt om hem de gunst van de kiezer op te leveren. De opportunist in Rutte moet dus een nieuwe strategie kiezen, en die ligt voor hem klaar.
Als de premier-koopman-aanpak niet meer werkt kan —en moet— Rutte ervoor kiezen om moreel leiderschap te gaan tonen. Bij Alexander Pechtold heeft dat immers ook effect. Mark Rutte, pak deze handschoen op. Maak dit land in woord en daad een veilige plek voor iedereen. De slappe teksten over vieze smaakjes zijn niet meer afdoende. Een premier mag best oordelen. Een premier mag best opkomen voor zijn volk. Een premier in nood zonder alternatief zal misschien wel moeten.
Moreel leiderschap uit opportunisme is beter dan niets.
