Elfie Tromp en geniale pr
Elke schrijver klaagt over zijn uitgever, geen enkele schrijver gaat ooit bij zijn uitgever weg. Of nou ja, zelden. Als een schrijver al een transfer maakt, gaat dat vaak in goed overleg. Geen dubieuze zaakwaarnemers, geen ‘astronomische bedragen’, geen teleurgestelde fans. Af en toe zou je willen dat de literatuur wat meer op de voetbalwereld leek.
De afgelopen weken was er eindelijk weer eens een spraakmakende schrijverstransfer. Er waren uitgebreide reacties van de auteur zelf, van de uitgever, en een handvol collega-schrijvers. Waar ging het om? Elfie Tromp verruilde Lebowski voor De Geus, vanwege een contractueel meningsverschil.
Grote belofte?
Elfie Tromp. Zonder vervelend te willen doen: het is niet de grootste naam die we hebben. Niet de naam waarbij je zo’n discussie had verwacht, in elk geval. Haar debuutroman, het in 2013 verschenen Goeroe, is niet enorm veel besproken, en de aandacht verflauwde al vrij snel. Van spectaculaire verkoopcijfers was ook niet echt sprake.
De discussie rondom Tromps overstap ging vooral over de veranderende rol van de uitgever. Over de uitgever als pr-strateeg, en de inkomsten waar een uitgever redelijkerwijs aanspraak op kan maken. Begrijpelijk, maar ondertussen vroeg je je wel af: hoe zat het ook alweer met dat boek van Elfie Tromp? Met haar schrijftalent? Is Lebowski echt een grote belofte kwijtgeraakt?
Niet volledig overtuigend
Tromps debuutroman gaat over een meisje, Elfie, dat denkt over bovennatuurlijke krachten te beschikken. En voor even gelooft ook een groep goedgelovige volgers dat de nieuwe Jomanda is opgestaan – totdat Elfie feilbaar blijkt, een min of meer gewone jonge vrouw, net zo machteloos en wankel als wij allemaal. Goeroe is een roman met satirische trekjes over de New Age-wereld van mediums, healings en de totale hysterie daaromheen.
Veelbelovend onderwerp, dat helaas beschreven wordt in een al te nuchtere stijl, soms op het kleurloze af. Zo omschrijft Tromp een overweldigende stank in een sporthal: “De geur is overweldigend. Rot, alles rot van binnenuit.” Bij een healing wordt het decor, de sfeer simpel neergezet met: “Het is warm en klam in de sporthal.” Zelden vóel je de warmte, de stank, de spanning. Zelden wordt je verbeelding écht geprikkeld. Dat is misschien wel wat je het meeste mist in Tromps debuutroman: verbeelding. Verrassende zinnen.
Al met al was Goeroe een origineel, maar niet volledig overtuigend debuut. Maar na alle ophef kijken we wél nieuwsgierig uit naar Tromps tweede – die dus bij De Geus zal verschijnen. Een betere dienst had Lebowski haar niet kunnen bewijzen, qua pr.
