Die onverklaarbare aantrekkingskracht van de marathon
Een marathon rennen? Daar ga ik echt niet aan beginnen. Dat dacht ik althans, tot deze week. Veel te ver, te saai, te veel trainen. Nee, mij niet gezien. Toch heb ik, net als veel hardlopers ergens in hun leven, het marathonvirus ineens te pakken. Wat is het toch met die afstand?
Ik vind hardlopen heerlijk. Even een rondje door het park, of over de grachten in Amsterdam. En zo af en toe eens een wedstrijdje lopen. Tien kilometer, een Zevenheuvelenloop of een Damloop. En zelfs een paar halve marathons. Gewoon om eens te kijken hoe dat bevalt. Niet zo goed, trouwens. De laatste keer was vorig jaar oktober in Amsterdam en na een kilometer of vijftien was ik er wel klaar mee.
Proberen
Nooit wilde ik zo’n afstand meer lopen, zei ik direct na de finish. Het woord marathon kwam niet eens in me op. En toch ga ik het doen. Althans dat is mijn intentie. Op 10 april om precies te zijn, in Rotterdam. Directe aanleiding was een opmerking van iemand die de afstand wel ooit gelopen heeft: “Je wil toch wel eens testen waar je lichaam toe in staat is?” En toen wist ik het zeker: ik moet het een keer proberen.
Het is de fysieke uitdaging. Gemiddeld vier hardlooptrainingen per week vanaf december, geeft mijn trainingsschema aan. En ik word er helemaal vrolijk van als ik er naar kijk. Terwijl ik weet dat het heus niet altijd leuk zal worden. Vroeg opstaan om een rondje te lopen voordat je aan het werk gaat, de kou in terwijl iedereen binnen aan de pepernoten of kerstkoekjes zit. Maar met een setje nieuwe hardloopschoenen en een paar blessurevrije maanden moet het haalbaar zijn.
Verfrissend
Het is de mentale uitdaging. Echt lange afstanden lopen is niet mijn ding. Mijn benen willen op een gegeven moment nog wel, maar mijn hoofd heeft het wel gezien. Met iemand samen hardlopen? Doe ik liever niet, kost te veel energie, dat praten. En ook een muziekje hoeft van mij niet. Ik moet het dus hebben van de omgeving. En mijn eigen gedachten. Kan ook wel eens verfrissend zijn.
Maar meer nog is het wat de combinatie van die twee uitdagingen voor je betekent. Trainen voor een halve marathon kun je er ‘wel even bij doen’. Maar met je marathonambities moet je op een gegeven moment toch echt rekening gaan houden in je dagelijks leven. Af en toe gewoon eens op tijd naar bed en hier en daar een biertje of wijntje laten staan. Want, zo heb ik meer dan eens gemerkt, hardlopen na een avondje met veel bier en weinig slaap, dat loopt toch niet ideaal. En je moet de uitdaging wel serieus nemen natuurlijk, als je nog een beetje een mooie tijd wil neerzetten.
Annuleringsverzekering
Of ik gebruik wil maken van een ‘annuleringsvoorziening’, vraagt de organisatie van de Rotterdam Marathon bij de inschrijving. Dat je je inschrijfgeld terugkrijgt als je voor 1 februari afzegt. Nee, bedankt. Afzeggen is geen optie meer. En zeker niet twee maanden van tevoren. Het moet nu gebeuren.
