Vergrendeling van het internet als heilige graal tegen concentratieverlies
Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat smartphones en social media slecht zijn voor cognitieve vermogens. Maar het maakt ze nog niet tot ‘de crack van de eenentwintigste eeuw’, zo hield de Volkskrant een slag om de arm. Dat ze verslavend zijn en slecht voor de concentratie en productiviteit zover is wel duidelijk – weet ik uit eigen ervaring.
Toch kan ik eindelijk die sociale dwangneurose een halt toe roepen – zonder alle social media meteen rigoureus te verwijderen. (Dat is misschien iets voor later). Ik ben onder de digitale steen vandaan gekropen die mij het zicht op de oplossing belemmerde.
Applicatie
Oh, excuus, u vraagt zich natuurlijk af over welk paardenmiddel ik het dan wel niet heb. Dat zal ik u weldra vertellen. Ik heb – beken ik met rode konen – nu pas de app met de ironische naam ontdekt: Freedom.
In een podcast van de Volkskrant hoorde ik schrijver Peter Buwalda in een bijzin er over praten. “Als je dat nodig hebt, dan gaat het niet goed met je. Dan heb je een slechte tijd. Jarenlang had ik dat wel nodig. Nu niet meer. Echt, het komt niet eens meer in me op dat ik me zou moeten vergrendelen van internet. Het gaat nu vanzelf.”
Wacht even, wacht even, dacht ik. Vergrendelen van internet? Heeft hij het nu over de heilige graal?
Oh ja, voor de nog altijd gefrustreerde lezer die verbeten achter zijn schermpje “Maar wat is Freedom in godsnaam!?” brult, legde interviewer Gijs Groenteman het even haarfijn uit. ‘Dat is een programma waarmee je alle communicatie van je computer afbreekt. Gedurende een periode. Dan kun je zeggen: de komende drie uur wil ik geen internet en geen inkomende berichten.”
Een fenomenaal redmiddel dus voor een groot procrastinator als ik. Dat is niet een bijzondere vorm van prostitutie maar Engels voor uitsteller pur sang. Na iedere geschreven alinea of soms zelfs iedere zin, verdien ik een beloninkje. Een scrollfuif langs Twitter of Facebook. Althans, dat vinden mijn verslaafde hersenen.
Ooit hoop ik net als Buwalda af te kicken, maar laten we niet op de zaken vooruit lopen.
Gratis testsessie
Ik koos eerst maar eens voor gratis proberen. Dat mocht zeven ‘sessies’. Ik blijf een Nederlander. En ik wist nog niet of ik wel 7 dollar voor een maandje wilde betalen. Ofwel, voor vrijheid wilde betalen. Want, hebben we het dan nog wel over vrijheid? Is er misschien een filosoof in de zaal?
Ik voegde Instagram en LinkedIn toe aan mijn ‘blocklist’ – al doe ik daar nooit wat mee. Maar je weet maar nooit. Het voelde goed. Belangrijker waren de voor mij grote drie, oké vooruit, vier – wie houd je voor de gek? (Als de eerste drie zijn uitgeschakeld, schakelt Captain Smartypants automatisch naar nummer vier). Whatsapp, Twitter, Facebook en Youtube – in die volgorde. En vooruit, vanwege bovenstaande hypothese ook nog Netflix en Spotify. Gmail kon ik me nog wel permitteren, vond ik.
Rebels als ik ben, typte ik direct het woord Facebook in op een nieuw tabblad. Er verscheen een groen scherm. Een milliseconde dacht ik dat ik voor eeuwig gehackt was door Noord-Koreanen die op zoek waren naar mijn Bitcoins – nee, grapje, die heb ik niet (helaas).
De groene vlinder stelde me gerust. Letterlijk en figuurlijk, want onder het logo van Freedom stond: “Take a deep breath. You are free. Go do great things.” En warempel: plots hoorde ik Freedom van George Michael! Freedom! Freedom! Freedom! In mijn hoofd dan. Ik mocht van mijn nieuwe digitale vriend niet op Spotify of YouTube om inderdaad Freedom van George Michael te streamen.
