Stelling: schaf de omroepverenigingen van de NPO af
Door teruglopende reclame inkomensten heeft de publieke omroep in 2019 naar schatting 60 miljoen euro minder te besteden. Maar minister Arie Slob is niet van plan het gat te dichten. “De NPO moet naar de eigen organisatie kijken,” zei hij. Daarmee laait een aloude discussie opnieuw op. Wordt het niet eens tijd dat de NPO afscheid neemt van zijn omroepstructuur?
Voor: Erik de Zwart
radio- en televisiemaker bij de publieke en commerciële omroep
Wat is er mis met de huidige invulling van onze staatsomroep?
“Er wordt in Hilversum nog teveel omroepje gespeeld. Er zijn evenveel baasjes als omroepen. Het bestuursapparaat is onevenredig groot. Anno 2018 zul je snel moeten reageren op veranderingen in het medialandschap. Dan is het belangrijk dat je als NPO alle ballast overboord gooit en de krachten bundelt. Ben je talentvol of heb je een goed idee? Binnen het huidige bestel moet daar eerst een omroep bij worden gevonden. Totaal inefficiënt.”
Wat stelt u voor?
“De BBC is een mooi voorbeeld van hoe het ook kan. Ook daarin zie je verschillende stromingen vertegenwoordigd. Nu laat de Britse situatie – met een tweepartijensysteem – zich moeilijk vergelijken met ons poldermodel, maar hier zou een soortgelijke invulling niet misstaan. Geef de omroepen medezeggenschap via de NPO en zorg binnen de programmering voor een verdeling van ideologie naar ratio.”
Is het niet ondemocratisch dat één centraal orgaan alle macht krijgt?
“Dat vind ik zo’n onzin. Ik begrijp wel dat de mensen bij die omroepen de zaken graag bij het oude willen laten, maar daar schiet je weinig mee op. Ze propaganderen vaak progressiviteit, maar handelen er niet naar. Je hebt niet iedere omroep afzonderlijk nodig om het algemeen belang te dienen. Als je een goed product maakt, vindt dat uiteindelijk z’n weg naar het publiek wel.”
Tegen: Arjan Lock
EO-directeur en voorzitter College van Omroepen
Nederland is ontzuild. Waarom hebben we dan nog steeds een verzuilde staatsomroep?
“Wie zich dat afvraagt, kijkt met een verzuilde blik naar iets wat niet meer verzuild is. Onze omroepen hebben een transitie ondergaan en zich prima aan de tijdgeest aangepast. Ik ben het eens met de keuze om van 22 naar 8 omroepen te gaan, maar je moet dat niet nog verder laten afkalven. Met het huidige aantal behoud je voldoende scherpte. De charme van ons bestel is juist dat verschillende opvattingen en ideologieën elkaar op één centraal punt kunnen treffen. Ik vind het van groot belang dat wat wij bij de EO maken, terechtkomt op een podium waar kijkers ook kennis kunnen nemen van andere stromingen.”
Zou één centrale organisatie de publieke omroep niet efficiënter maken?
“Laten we elkaar nou geen verhalen gaan vertellen over log en duur (met een budget van 635 miljoen euro per jaar is de NPO een van de goedkoopste omroepen van Europa, zo checkte NRC onlangs – red.). Is het niet juist de charme van een democratie dat je het met elkaar doet? Er zijn voorbeelden genoeg van centralisaties die uiteindelijk niet tot het gewenste resultaat hebben geleid. Ik durf er een flesje wijn op in te zetten dat dat ook voor de publieke omroep geldt. De creativiteit in het bestel zal er juist aan ten onder gaan.”
