Soms moet je hard zijn, maar soms is ‘sorry’ genoeg
Soms moet je hard zijn. Dat is wat onze premier Mark Rutte zegt over kinderen het land uitzetten. Hup, op naar een Armeens weeshuis. Want regels zijn regels. En als we beginnen met het maken van uitzonderingen, waar houdt het dan op? Je moet zorgen dat er draagvlak blijft voor je beleid. En daarom moet je keuzes maken, moeilijke keuzes.
Dus je moet soms kiezen om hard te zijn. Zoals bijvoorbeeld mensen met een geestesziekte, en de mensen die hen proberen te behandelen. Die behandelaars kunnen dan wel heel hard proberen om te zorgen dat mensen geen einde aan hun leven maken omdat ze ondragelijk veel lijden, pijn en verdriet hebben. Maar “het moet in de zorg gaan om de uitkomst”. Dus hop, prop ze vol met pillen, wel een beetje je targets in het oog houden. Meetbare resultaten hebben we nodig. Een beetje ambitie met die depressie, jongens. Soms moet je hard zijn.
Je hoéft natuurlijk niet altijd hard te zijn. Daarom zegt de minister-president ook ‘soms’. Want in andere gevallen, is de ervaring dat als je een fout maakt en dat daarna rechtzet, je gewoon prima door kunt functioneren. Stef Blok kan dat zelfs met volle geloofwaardigheid, omdat hij ‘sorry’ heeft gezegd. En dat zijn woorden ‘ongelukkig en onzorgvuldig’ waren. Het was natuurlijk een beetje ‘lomp’ allemaal, maar de VVD “zit er wat relaxter in” dan andere partijen. Regels zijn regels, en soms moet je hard zijn, maar een minister moet ook gewoon ‘een fout kunnen maken’.
Je kúnt natuurlijk ook niet altijd hard zijn. Soms voel je gewoon ‘tot in je diepste vezels’ dat iets een goed idee is, en dan moet je daar maar gewoon voor gaan. Dan moet je gewoon zo soft zijn als een goed geoliede naaktslak, en vervolgens twee miljard soepeltjes door wat buitenlandse beleggers op laten slurpen. En dan ‘vergeten’ te vertellen dat die maatregel al sinds 2008 door je vriendjes in wordt gemasseerd.
Of zo’n bank als de ING, die tot twee keer toe bijna failliet ging maar met belastinggeld overeind is gehouden, en nu is betrapt op wat ‘crimineel witwassen op een industriële schaal’ wordt genoemd. Komt daar een onafhankelijke onderzoekscommissie? Een openbaar rapport over de misstanden? Zullen daar mensen ontslagen of vervolgd worden? Mwah.
Kijk, soms moet je hard zijn, maar op de een of andere manier nooit als het om banken of multinationals gaat. Of als het om de integriteit of incompetentie van eigen partijgenoten gaat. De gelederen sluiten zich. Dan zit de VVD er gewoon wat relaxter in.
Soms kun je ook allebei doen. Hard zijn, en er tegelijkertijd wat relaxter in zitten. Bijvoorbeeld op de avond dat twee kinderen afwachten of ze het land uitgezet worden bijvoorbeeld.
Dan moet je bij je besluit blijven, zeggen dat je ‘begrip hebt voor de emoties die de uitzetting teweegbrengt’, maar dat het ook belangrijk is dat je soms hard bent. En dan moet je daarna lekker relaxed naar een concert toe gaan, vier bier bestellen, een grote grijnzende selfie online zetten en je helemaal nergens voor schamen.
