Alexander en Pia: volksvertegenwoordigers zonder volk
Twee pijnlijke tweets legden dit weekeinde het diepgewortelde opportunisme van D66 feilloos bloot. Het gebeurde nadat vele bekende en onbekende Nederlanders via sociale media hun ongenoegen kenbaar maakten over de klopjacht op twee tieners die moesten worden uitgezet naar Armenië. Het was tijd om ‘hard’ en ‘streng’ te zijn, aldus de minister-president, daarbij gesteund door coalitiepartner D66.
Maar toen er een helikopter werd ingezet om vanuit de lucht naar de twee kinderen te zoeken en ook de hulp van het publiek werd ingeroepen om desnoods anoniem hun verblijfplaats te melden, brak er een virtuele volksopstand uit.
Van een asielzaak werd de kwestie Lili en Howick een public relations nachtmerrie. Daarbij werd de druk op coalitiepartij D66 levensgroot. De achterban van die partij, bijeen op een ‘politieke 2-daagse’ in Papendal (met onder andere ‘Wandelen met Pia Dijkstra’ ), vond de steun van partijleider Pechtold aan het hardvochtige kabinetsoptreden niet verantwoord.
Door de oplaaiende volkswoede op Twitter werd diezelfde Pechtold min of meer gedwongen om zijn steun aan de uitzetting van de kinderen in te trekken. Samen met Tweede Kamerlid Pia Dijkstra werd koortsachtig overlegd hoe een 180 graden draai gemaakt kon worden en zoveel mogelijk gezichtsverlies voorkomen. Het blijft politiek.
Draai van de Democraten smoorde volksoproer
Uiteindelijk was het staatssecretaris Mark Harbers van de VVD die – op dringend advies van de last minute spijtoptanten van D66 – besloot om Lili en Howick niet op het vliegtuig naar Armenië te zetten, zoals al weken met steun van de D66 Tweede Kamerfractie was gepland. De twee mochten op de valreep blijven. Een volksoproer werd mede door de tournure van de Democraten in de kiem gesmoord.
Hoe cynisch de politiek van D66 is, werd daarna duidelijk gemaakt door de twee hoofdrolspelers van die partij, Alexander Pechtold en Pia Dijkstra. De eerste reageerde op het “goede” nieuws dat de uitzetting – die Pechtold een dag eerder nog van harte steunde – was voorkomen met de volgende tweet:
“Ik ben blij met het besluit dat #howickenlili mogen blijven. Het welzijn van de kinderen dreigde vandaag in gevaar te raken, dat staat uiteindelijk voorop. Ik hoop dat de kinderen rust gegund wordt. En roep het kabinet op: laten we lessen trekken!”
Pechtold was kennelijk ‘opeens’ bijzonder verheugd dat Lili en Howick niet werden uitgezet en claimde min of meer het succes van de plotse wending van hun lot. D66-Kamerlid Pia Dijkstra maakte het zo mogelijk nog bonter. Zij richtte zich rechtstreeks tot de vele Nederlanders die via Twitter hun afschuw over de klopjacht op Lili en Howick kenbaar hadden gemaakt. Dijkstra verstuurde een tweet met de tekst: “De twittergemeenschap heeft blijkbaar veel moeite met werk dat in stilte wordt verricht. Tsja”
“Tsja”
D66-Kamerlid Dijkstra wekte de suggestie dat zij ‘in stilte’ al die tijd had gewerkt aan het voorkomen van de brute uitzettingsvlucht naar Armenië. Zij vergat daarbij gemakshalve dat D66 het kabinet tot enkele uren daarvoor geen strobreed in de weg had gelegd om het ‘strenge’ uitzettingsbeleid uit te voeren. Vooral het woordje “Tsja” aan het einde van de tweet verraadde een eindeloos dedain voor het twittervolkje dat zich oprecht had geroerd in de kwestie.
In het handboek ‘Welke tweets moet ik als politicus nooit versturen’ staan de bijdragen van Pechtold en Dijkstra vermeld in hoofdstuk 1, paragraaf 1, bladzijde 1 met rood onderstreept en een uitroepteken in de kantlijn. “Dodelijk voor iedere politicus”, vermeldt het standaardwerkje op het gebied van social media missers nog ten overvloede.
Dat de twee D66 politici desondanks meenden de tweets toch te moeten versturen, verraadt dat zowel Pechtold als Dijkstra volksvertegenwoordigers zijn die geen volk meer nodig hebben. Met alle gevolgen van dien voor hun politieke geloofwaardigheid. Zelden waren twee gekozen politici zo voor iedereen zichtbaar de weg kwijt als #AlexanderenPia .
