Rutte’s politieke antenne is al tijden stuk
Na de ministerraad vroeg een journalist Mark Rutte wat er mis was met de politieke antenne van de premier. Zo’n beetje het hele land had zich gekeerd tegen de afschaffing van de dividendbelasting en nu trok Unilever ook nog eens de stekker uit het verhuisplan. Hiermee was volgens tegenstanders het laatste argument voor afschaffing ontmanteld. Of de premier ‘s ochtends Paul Polman, de topman van zijn voormalig werkgever Unilever, de huid had volgescholden wilde de voormalig personeelsmanager van de pindakaasfabriek niet vertellen.
Sowieso wilde Rutte ons geen deelgenoot maken van zijn gevoelens, want hij vindt dat soort sportinterviews vreselijk. Een wonderlijk standpunt voor iemand die de dividendbelastingkwestie vooral gevoelsmatig had benaderd. De vezels van Rutte beperkten zich nu tot de conclusie dat ‘het hele pakket aan belastingmaatregelen heroverwogen wordt’, wat volgens sprekers van politiek Haags in het Nederlands betekent dat de dividendbelasting afgeschaft wordt.
Een onnodige nederlaag?
Een pijnlijke nederlaag. Maar was het een onnodige nederlaag? Ongetwijfeld een sportjournalistieke vraag waar de premier niet op wil antwoorden, maar de politieke antenne lijkt op dit dossier geen moment in orde te zijn geweest. Zo ontbrak het aan een goede opbouw. De dividendbelasting kwam een jaar geleden in het regeerakkoord als een duveltje uit een doosje. Geen van de partijen had plannen tot afschaffing opgenomen in haar verkiezingsprogramma. Stel nu eens dat de VVD dat wel had gedaan. Binnen de partij zou dat vermoedelijk tot weinig ophef hebben geleid. VVD’ers reageren op belastingafschaffing als een hond die een koekje voorgehouden krijgt. Bovendien zijn er best een paar redelijke argumenten te bedenken voor afschaffing van de belasting.
VVD’ers reageren op belastingafschaffing als een hond die een koekje voorgehouden krijgt
Er liepen talloze rechtszaken tegen de belasting die ooit door de Duitse bezetters is ingevoerd. Buitenlandse partijen vinden het oneerlijk dat Nederlandse beleggers hun dividendbelasting kunnen verrekenen en buitenlandse beleggers niet altijd. De VVD had kunnen stellen dat het discrimineren van buitenlandse aandeelhouders ‘bizar’ is en dat we dit in Europa helemaal niet moet willen.
Enig – niet onbelangrijk – nadeel hiervan: erkent Rutte dat het belastingstelsel discriminerend is, dan zou dat munitie zijn voor lopende rechtszaken en kan het zijn dat Nederland heel veel geïnde dividendbelasting moet terugbetalen. Afijn, voor een gelijkere wereld moet soms een grote meloen worden doorgeslikt. Afschaffing heeft ook een klein voordeeltje voor Nederlandse beleggers. Het scheelt administratief gelazer bij de jaarlijkse belastingaangifte en wanneer het volledige dividend in een klap wordt uitgekeerd kan men dat sneller herinvesteren of consumeren.
Vermoedelijk zou de buitenwereld niet zo veel kritiek hebben gehad als afschaffing van de discriminerende nazi-erfenis was gepresenteerd als een vereenvoudiging en egalisering van het belastingstelsel. In plaats daarvan kregen we maandenlang ondefinieerbaar gewauwel over het vestigingsklimaat en werkgelegenheid. Unilever-baas Polman bewees onze pindakaaspremier een lippendienst door te stellen dat zijn bedrijf wegens de dividendbelastingdiscussie heeft afgezien van het opheffen van het Britse hoofdkantoor. Toch lijkt dat voor Britse aandeelhouders nauwelijks een rol te spelen. Aandeelhouders zijn vooral geïnteresseerd in rendement. Vertrekt Unilever uit Engeland dan verdwijnt het bedrijf uit de beursindex FTSE 100. Indexfondsen, beleggingsinstrumenten die een beursindex nabootsen door van alle bedrijven in de index aandelen te kopen, zouden bij een vertrek van Unilever gedwongen hun Unilever-aandelen moeten verkopen. Door het grote aanbod aan aandelen zou de koers van Unilever dalen. Daarbij zouden sommige beleggers denken dat Unilever in Nederland beter is beschermd tegen een overname, waardoor een eventuele overnamepremie sneller aan hun neus voorbij gaat. Deze signalen werden dan weer niet ontvangen door de politieke antenne van Polman. Je zou haast willen vragen hoe hij zich voelt. Politiek en bedrijfsleven hebben soms een ding gemeen. Gevoelens doen er niet toe. Het is verdomme geen sport.
Politiek en bedrijfsleven hebben soms een ding gemeen. Gevoelens doen er niet toe. Het is verdomme geen sport
