Belastingen: Kwetsbare Menno Snel ideale prooi voor Tweede Kamer
De Belastingdienst ligt wederom onder vuur; 25.000 risicovolle aangiften van mkb’ers uit 2016 blijven waarschijnlijk grotendeels ongecontroleerd, onthulde Trouw afgelopen zaterdag. De woordvoerders van de politieke partijen sprongen er bovenop, zowel die van de oppositie als die van de coalitie – Pieter Omtzigt, de pitbull van het CDA, voorop. Zij willen van Menno Snel, de verantwoordelijke staatssecretaris, weten hoe de vork precies in de steel zit en waarom hij de Kamer daar niet over heeft geïnformeerd.
Die verontwaardiging is deels terecht. In eerdere jaren leverde controle van dit soort aangiften de fiscus per stuk gemiddeld zo’n 9 tot 12 duizend euro op. Oftewel: door dit nu achterwege te laten loopt de schatkist zo’n 250 miljoen (!) euro mis.
Bovendien: dit soort nieuws is fnuikend voor de belastingmoraal. Die laat toch al sterk te wensen over. De helft van de Nederlanders betaalt het liefst zo weinig mogelijk belasting, leert onderzoek.
‘Hoofd op pootjes’
Daar komt bij dat de Belastingdienst al jaren blunder op blunder stapelt. Dat kostte staatssecretaris Frans Weekers in 2014 de kop. Zijn opvolger Eric Wiebes maakte het helemaal bont. Dit ‘hoofd op pootjes’ – dixit: Wiebes’ thuisfront – roeptoeterde in 2016 sans gene dat hij de boel weer op orde had.
Eric Wiebes roeptoeterde in 2016 sans gene dat hij de boel weer op orde had
Vlak daarop brak opnieuw de pleuris uit. Een al te riante vertrekregeling leidde tot een uittocht van personeel. Liefst 6500 van de in totaal 28 duizend werknemers hapten in de vette worst – een vertrekpremie van 75 duizend euro of een jaarsalaris – die de fiscus hen voorhield. Een fikse tegenvaller. De Belastingdienst wilde mensen kwijt vanwege een ingrijpende automatisering. Maar ook veel IT’ers, fiscalisten en andere specialisten vertrokken – hoogopgeleiden waar de dienst juist om staat te springen.
Exodus
De gevolgen van deze exodus zijn groot. Problemen met de inning van de erf- en schenkbelasting, een stuwmeer aan onbehandelde bezwaarschriften, mkb’ers die wegkomen met dubieuze constructies: telkens is het weer raak.
Onder Snel haalt de dienst momenteel alles uit de kast om die problemen te verhelpen. Dat is geen gemakkelijke opgave. In anderhalf jaar tijd 4200 IT’ers, fiscalisten en douaneambtenaren (vanwege de Brexit!) werven en dat op deze krappe arbeidsmarkt: ga er maar aanstaan.
Omtzigt en de andere fractiewoordvoerders Financiën zijn daar als geen ander mee bekend. En toch loopt het kwijl hen telkenmale in de mond zodra er weer een ‘misstand’ opduikt. Gelijk de honden van Pavlov.
De woordvoerders Financiën kennen de problemen. En toch loopt het kwijl hen telkenmale in de mond zodra er weer een ‘misstand’ opduikt.
Reden: belasting is een brisant onderwerp. Gemunte emotie. Dat is altijd zo geweest, al sinds de graven van de lage landen in opdracht van Karel de Grote met het heffen van belasting begonnen. Die emoties kunnen flink oplopen. Het verzet tegen de invoering van de tiende penning door de hertog van Alva stond mede aan de basis van de Tachtigjarige Oorlog.
Kortom: stevig in de bus blazen over problemen bij de dienst die voor de heffing verantwoordelijk is, is als schieten op de kermis: succes verzekerd.
Dus blijven de honden blaffen. Dat dit niets oplost, de werkelijk verantwoordelijke – Wiebes – in vak K zit en alle misbaar slechts leidt tot een selffulfilling prophecy – de belastingmoraal wordt nog verder uitgehold – zal de politici een zorg zijn.
Stevig in de bus blazen over problemen bij de Belastingdienst is als schieten op de kermis: succes verzekerd.
Arme Snel, nota bene de bewindspersoon met de minste politieke ervaring in dit kabinet. Hij is pas sinds 2017 lid van een partij (D66).
