Fashion by Kim: Noord-Korea introduceert eetbare kleding
Alexandra Besuijen neemt wekelijks de wereld van mode en trends kritisch onder de loep. Deze week bespreekt ze Noord-Koreaanse mode, Skinnybashen en Gin Tonic pannenkoekensaus.
Fashion by Kim
Noord-Korea is niet het eerste land waar je aan denkt als het om mode gaat, toch zijn ze daar met van alles bezig op dat gebied. Zo wil men dat de vrouwen er wat leuker uitzien – of nou ja, mén, dat zal Kim de Jonge Oen wel zijn – en verscheen er een heuse glossy waarin lieftallige meisjes stijfjes poseren in vlotte japonnetjes. Een hoog Ter Meulen Postgehalte, maar voor daar is het al heel wat.
Ook de heren zijn niet vergeten en niet alleen dragen zij opeens een roze bloes in plaats van zo’n non-descript Maojasje, zij kunnen hem ook nog eens opeten: de kunstmatige flanellette is gemaakt van onder meer ijzer, proteïne, aminozuren, vitamines en magnesium.
‘Wat eten we vanavond?’
‘Bloes’
‘Hè bah, ik lust geen bloes!’
Maar volgens het regime komt het goed van pas als bijvoorbeeld zeilers of bergbeklimmers in nood raken en zonder voedsel te komen zitten. Dat werpt dan vervolgens wel de vraag op welke man er in een roze bloes gaat bergbeklimmen en of het in zo’n situatie wel raadzaam is om in je blote bast te zitten, maar goed.
Er zijn ook jassen met ‘slimme mouwen’ die de lichamelijke gezondheid van de drager monitoren. Altijd handig in een totalitair regime. De eetbare kleding is oplosbaar in water, wat me doet afvragen hoe je die dan in ‘s hemelsnaam moet wassen. Maar goed, het is een begin…
Voor die catalogi zou ik trouwens een moord doen, dus wie wat weet…
Lege vrouwen
Gisteren zag ik het weer eens, in een reactie bij een foto waarop een nogal dikke vrouw een ingewikkelde yoga-oefening deed: ‘Eindelijk eens een échte vrouw!’ En meteen een heleboel likes natuurlijk. Hoezo een échte vrouw? Zijn dunne vrouwen dan geen echte vrouwen? Ik begrijp best dat sommigen er genoeg van krijgen dat dun blijkbaar het ideaalbeeld is en dat heel veel vrouwen daar niet aan kunnen of willen voldoen, maar het skinnybashen dat daar uit voortvloeit, vind ik bijzonder hypocriet.
Voor dikke vrouwen bestaan er ik weet niet hoeveel versluierende woorden: curvy, rond, rubensiaans, groot…. Opdat je vooral niet dík zegt. Een magere vrouw mag je gerust een gratenpakhuis noemen. Magere vrouwen zijn geen echte vrouwen.
Een volle vrouw, ook al zo’n mooie. Een dunne vrouw noem je toch ook geen lege vrouw? Van mij mag je dik of dun zijn, het zal me roesten, maar noem alsjeblieft niet elke vetrol een ronding. Of een curve. En nee, niet iedere dikke vrouw is automatisch beautiful. Je hebt mooie dikke vrouwen en lelijke dikke vrouwen, net zoals je mooie magere vrouwen hebt en lelijke magere vrouwen. Die plusmodellen die we altijd als voorbeeld te zien krijgen zijn zonder meer beeldschoon, met een taille, alles in verhouding, een mooi gezichtje en prachtig haar. Zo wil iedereen wel ‘een maatje meer’! Ook alweer zo’n uitdrukking trouwens.
Dat dikke vrouwen zich niet (meer) schamen voor hun lichaam, maar er zelfs blij mee zijn, vind ik helemaal geweldig. Maar hou alsjeblieft op net te doen alsof alle dunne vrouwen enge gehersenspoelde wortelknaagsters zijn die het predicaat ‘vrouw’ niet verdienen. Want dan ben je net zo erg als die fatshamers.
Zo. En nou een pannenkoek met spek en stroop. Ik kan er best nog wel een rolletje bij hebben.
G+T pannenkoek
En over pannenkoeken gesproken, de hier door mij zeer gemiste Marks & Spencer (Die thee! Die chocola! Die chips! Die dikke bacon!) heeft een nieuwe pannenkoekensaus gecreëerd: lemon, gin & tonic sauce! En omdat ze bij M&S alléén maar heerlijke dingen hebben (Die sandwiches! Die scones! Die clotted cream!) MOET dit dus een geweldige saus zijn.
Ik bedoel, gin en tonic met citroen? Goddelijk. Pannenkoeken? Hemels. Een combinatie van die twee? Buitenaards!
In Nederland hebben ze helaas geen filialen meer ? en online is ie niet te verkrijgen, dus ik doe maar gauw even een citytripje. Moet ik nog wat meenemen?
