De maand dat alles veranderde – een coronadagboek
We zitten er nog middenin, maar wat is er de laatste weken al veel gebeurd met Nederland en de rest van de wereld. En wat staat ons te wachten? Het wordt nooit meer zoals het was, meent premier Rutte. Of toch wel? Frans van Deijl hield een coronadagboek bij.
We schrijven die zondagmiddag van de 15de maart rond half zes, toen ik nog weinig vermoedend op een terras aan de Botermarkt te Haarlem zat. Biertje. Bitterballen. Er was geen haast, want er was al geen voetbal meer, er waren geen voorjaarsklassiekers die we thuis moesten zien. Boven me gloeide de buitenverwarming weldadig op mijn kalende kruin. Nog even, dacht ik, en minister Bruins bepaalde dat ook dat niet meer mocht. Knuffelen, omhelzen, handen schudden, bijeenkomsten met meer dan honderd man en Brabant bezoeken waren eerder in de ban gedaan. Wie nam dat werkelijk serieus? Op dat terras niemand, geloof ik, want er werd besteld en gedronken alsof er niks aan de knikker was.
Een halfuur later verzocht de waard ons vriendelijk doch dringend om op te krassen. De horeca moest op last van de overheid de deuren sluiten. Tot minstens begin april. Duitsland valt Polen binnen! De overgebleven bitterballen liet ik onaangeroerd staan. Thuis vernamen we dat de scholen vanaf de volgende dag eveneens gesloten werden, ondanks een eerder bericht dat dat onnodig werd geacht. Zat ik plots opgescheept met twee pubers en een eveneens verplicht thuiswerkende echtgenote, maar die realiteit zou pas later ten volle indalen.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
