Poor things
Politicoloog Tim 'S Jongers publiceerde deze week zijn boek Armoede uitgelegd aan mensen met geld. Heeft het wel zin om nog meer boeken over armoede te schrijven, vraagt Tessa Sparreboom zich af.
Als iedere arme Nederlander de afgelopen jaren een euro had gekregen voor elk boek of elke documentaire over armoede zat er nu niemand meer in de bijstand. Creatieve armoede is het probleem niet, denk aan Schuldig, 100 dagen in de vergeten wijk, Scheefgroei in de polder, Van armoede, Alle dagen schuld en Misschien moet je iets lager mikken – om over de vertalingen van Édouard Louis nog maar te zwijgen. Nieuwste toevoeging aan dit rijtje is Armoede uitgelegd aan mensen met geld van Tim ’S Jongers, voor iedereen die zich in 2024 nog steeds afvraagt waarom ze in de Vogelaarwijken niet gewoon cake eten.
Het probleem met boeken waarin een goed punt wordt gemaakt (stop met arme mensen treiteren) is dat ze vooral worden gelezen door mensen die ontvankelijk zijn voor dat punt. De koper van Armoede uitgelegd aan mensen met geld stel ik me voor als een welgestelde Haarlemse die zweeft tussen GroenLinks-PvdA en de Partij voor de Dieren en die een groot vertrouwen heeft in het woord van De Correspondent, de uitgever van dit boek. Met een beetje geluk is ze getrouwd met Henk Kamp, of een soortgelijke lul, maar dat zal wel weer niet. Als dat soort types per se iets willen lezen slaan ze wel de Elsevier open. En de rest maar braaf lezen dat armoede niet iemands ‘eigen schuld’ is. Je kunt je sowieso afvragen hoeveel mensen echt geloven dat armoede je eigen schuld is, en hoeveel mensen willen geloven dat armoede je eigen domme schuld is, omdat dat ze lekker uitkomt.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
