Mijmeren over vervlogen tijden
Dit jaar gaat G.H.B. voornamelijk per trein reizen, indachtig de Green Deal van Frans Timmermans. Daarmee staat hij in een lange literaire traditie.
Amici e amiche, ik ga nooit op reis zonder mijn dagboek, want ik wil altijd iets sensationeels te lezen hebben als ik onderweg ben. Nu moet ik u eerlijk bekennen dat ik voor mijn Haagsche Post-avonturen altoos business class vloog en dat is een vrije saaie bedoeling (ik ben geen lid van de mile high club) en het vliegtuig leverde dus nooit iets memorabels op voor mijn dagboek. De enige meerwaarde van het reizen per business class zijn die stomme Delfts blauwe huisjes, die ik cadeau geef aan mijn interieurverzorgster Agaath. Zo schonk ik haar vorig jaar huisje #102, een miniatuur van de Tuschinski-bioscoop in Amsterdam, maar die is jammerlijk in gruzelementen gevallen tijdens het afstoffen.
Mettertijd kreeg ik een licht gevoel van vliegschaamte en daarom ga ik dit jaar hoofdzakelijk per trein reizen – indachtig de Green Deal van onze innemende landgenoot Frans Timmermans – en een en ander ga ik met u delen in dit feuilleton. Daarmede sta ik in een lange belletristische traditie. Denk aan Mugby Junction van Charles Dickens, La Bête humaine van Émile Zola, The Great Railway Bazaar van Paul Theroux, Midnight on the Great Western van Thomas Hardy, Strangers on a Train van Patricia Highsmith, Stamboul Train van Graham Greene, Murder on the Orient Express van Agatha Christie en last but not least Night Mail van W.H. Auden.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
