Spring naar de content
bron: anp

Het einde van de sociaaldemocratie?

Groen en sociaal verenigen zich, maar wat zal er na 15 maart beklijven van de fusiepartij GroenLinks/PvdA, en dan vooral van die laatste club? En hoe gaat het verder met de onderzoeken naar de toeslagenaffaire, naar ‘Groningen’ en naar corona? Die Tweede Kamer komt nog eens om in het werk. 

Gepubliceerd op: Geplaatst in de volgende categorieën: door Frans van Deijl

Salonsocialisme

Den Uyl wenste dat elke arbeider in z’n eigen autootje kon rijden

Bestaat er een kans dat de samenwerking van PvdA en GroenLinks juist heel goed uitpakt bij de komende Provinciale Statenverkiezingen van 15 maart? Natuurlijk, al was het maar omdat er altijd mensen zijn die zo’n nieuw initiatief een kans gunnen en dat voor zichzelf graag uitleggen als ondersteuning van een nieuwe bestuurscultuur. Die wellicht ook erg houden van Attje Kuiken en die jongen van Klaver. Maar als je even terugkijkt, weet je dat groen en sociaal helemaal niet met elkaar zijn verweven, zoals prominenten van beide bloedgroepen beweerden.

Het is eerder een weeffout die althans in de sociaaldemocratie een lange traditie kent, en vaak verschillende kwalificaties kreeg, zoals het salonsocialisme (men zegt links te zijn, maar gedraagt zich rechts), het biefstuksocialisme (socialisme louter ten bate van materialistisch gewin) en nu dus het bakfietssocialisme (groen en sociaal als modegril voor de hogere klasse). Joop den Uyl wenste in de jaren zeventig dat elke arbeider ooit in z’n eigen autootje kon rijden. Zulks gebeurde, met dank aan de economische groei van die tijd. Maar Jan met de pet, om hem zo maar eens neer te zetten, was economisch links ingesteld; cultureel was hij zo rechts als wat. Hij las De Telegraaf in plaats van Het Vrije Volk, en hij verhief zich niet via de Vara of de ‘Matinee op de vrije zaterdag’, maar via de Tros en met André van Duin. Van die gasten van Nieuw Links, met hun gedweep met Cuba, de Vietcong en met hun mooie verhalen over internationale solidariteit, moest hij nooit wat hebben. Onder de oude Drees zouden André van der Louw en zijn kompanen nooit een poot aan de grond hebben gekregen, wel dus onder Den Uyl.

Paywall

Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.

Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.

Kies een lidmaatschap