De journalistiek is deaud: leve GeenStijl. Hoe de 20-jarige rebellenclub samen met HP/De Tijd mijn leven redde

Arthur van Amerongen kijkt terug op zijn periode bij de Volkskrant, HP/De Tijd en GeenStijl. 'Mijn liefste vijanden riepen in koor: je bent het mooiste podium van Nederland kwijt en nu kan je die P.C. Hooft-prijs ook op je vette pens schrijven, eng rechts kereltje.'

Gepubliceerd op: 14/04 | 2023 Geplaatst in de volgende categorieën:

• Column

door Arthur van Amerongen

• E-mail
• Twitter
• Facebook
• LinkedIn

GeenStijl bestaat 20 jaar en de voltallige redactie is overgevlogen naar de Algarve. Met mijn buurman Bart Nijman, zijn lief dr. Dieuwertje Kuijpers, bekend van Vrij Nederland, Follow the Money en De Groene Amsterdammer, en mijn maatje professor Arie Pos, staan we op de luchthaven van Faro. Pos verwelkomt de Gideonsbende namens het Komrijk, de stichting die de nalatenschap van Gerrit levendig houdt. Komrij was dol op Geenstijl en wordt als de godfather van de rebellenclub beschouwd. Arie vond deze passage over GeenStijl in Gerrit’s dagboeken, Ephemeriden-file 2008:

"Ook mensen die slim heten te zijn, diepere denkers dan de verslaggevers van de dag, luisteren slecht. Toevallig las ik, enige tijd geleden alweer, op de website van Max Pam dat ik gezegd zou hebben, tijdens een gelegenheid waar ook Max Pam aanwezig was, dat de site GeenStijl de 'opvolger' zou zijn van W.F. Hermans. Misschien stond er zelfs 'waardige opvolger', wat ik me niet herinner en niet hoop.