De mens is helemaal niet geschikt om voortdurend met elkaar van gedachten te wisselen
Het internet zou de wereld verbinden, zeiden ze. Dat heeft het in veel opzichten ook gedaan, maar wat het ook gedaan heeft voorspelde niemand: de wereld verdelen, schrijft Jan Kuitenbrouwer.
Het zijn sombere dagen. Het regent non-stop, in de verte klinkt galmend geknal, jongelui zoeken abri’s, fietsenhokjes en tunneltjes op om regenvrij hun eerste vuurwerk af te steken. Na radionieuws over Gaza en Israël, bommen, meer bommen, en Rusland en Oekraïne, nog meer bommen, kondigt de presentator ‘iets heel anders’ aan. Ah, gelukkig, denk je, maar nee, het is een klimaatgeleerde die het einde van de wereld aankondigt. Tenzij we iets doen. En we kúnnen er iets aan doen, zegt hij hoopvol. En dan komt Pieter Omtzigt, die nog eens haarfijn uitlegt dat onze overheid niets kan.
De oorlog duurt voort, de benzine is peperduur en we staan hem te verstoken in eindeloze files. Want hoewel het dus allemaal niet zoveel zin meer heeft, blijven we maar in de rondte darren, zoemend als dove insecten. De politie waarschuwt: er loopt een vuurgevaarlijke gek rond, hij heet Bretly Dorder. 'Bretly', het staat groot op het televisiescherm. Waarom niet Bretlie?
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
