Red politici van social media (en ons van politici op social media)
Frans Timmermans op Instagram? Doe maar niet. Datzelfde geldt voor Dilan Yeşilgöz, Rob Jetten en Thierry Baudet. 'Alles moet schreeuwen: ik ben een mens! Kijk dan, zie je het niet!'
‘Simon Harris, de nieuwe premier van Ierland, mag graag naar muziek van Rihanna luisteren, heeft een foto op zijn kantoor hangen waarop hij poseert met Hillary Clinton, en is een liefhebber van pompoensoep,’ las ik gister in de Volkskrant. Wat aangenaam voor de nieuwe premier van Ierland, dacht ik, dat hij zo graag naar de muziek van popzangeres Rihanna mag luisteren. En hoe weten wij dat eigenlijk? ‘Dit deelt de relatief jonge christendemocraat graag met zijn bijna honderdduizend volgers op TikTok.’ Ik wist meteen wat er ook alweer zo grappig is aan politici: dat ze in hun drift om een authentieke indruk te maken altijd ongelofelijk nep overkomen.
Op social media zie je goed hoe dit misgaat. Social media zijn bedoeld om iets van jezelf met de buitenwereld te delen, om te laten zien wie je bent. Dat is het probleem: veel politici hebben een gebrek aan persoonlijkheid. Het zijn strebers die sinds hun dertiende debatteren als enige interesse hebben – waarover maakt niet uit. Dat geldt ook voor Simon Harris. Als je naar hem en zijn blauwe overhemden kijkt, denk je niet meteen: dit is een man met voorkeuren. Een man die denkt: ik zet eens wat muziek op. En zeker niet van Rihanna. Volgens The Sun deelde Harris een filmpje ‘of his office to the sound of Rihanna’s song Work’. Dat klinkt inderdaad meer als iets wat iemand zonder persoonlijkheid zou doen. Die pompoensoep telt ook niet: daarvoor zijn er te weinig mensen die juist een uitgesproken hekel aan pompoensoep hebben. Met Hillary Clinton zit dat anders, geef ik eerlijk toe.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
