De hond van de ongelijkheid slaapt overal doorheen
Jan Kuitenbrouwer herlas de bijna vergeten Amerikaanse politieke denker Elmer Schattschneider. Wie succesvol wil zijn in de politiek moet niet proberen een bestaand conflict te winnen, maar zijn eigen conflict beginnen. De meest vernietigende politieke strategie is conflictvervanging. Schattschneider schreef het, de PVV en andere hedendaagse populisten bewijzen het.
Hoewel The Semisovereign People, a realist's view of democracy in America (1960) van de Amerikaanse politicoloog Elmer Eric Schattschneider vooral gaat over de Amerikaanse politiek van toen hij leefde (1892-1971), werpt het ook een verhelderend licht op de politiek van nu, vooral het succes, hier en in Amerika, van populistische outsiders.
Schattschneider wordt zelden genoemd in Europa, hij is een typisch Amerikaanse denker. De meeste Europese democratieën zijn gericht op consensus, de Amerikaanse mee op conflict. In het werk van Schattschneider draait ook alles om conflict. Hem lezend waan je jezelf soms in het Wilde Westen, in een primitieve samenleving van waaghalzen en vechtersbazen, struikrovers en keuterboeren, winnaars en verliezers. En van omstanders die beeldend het verhaal doen bij een glas whisky.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
