De wedding planner

Allereerst: de uitnodigingen en de bijbehorende tafelschikking. Bandeloze tante Ien kan natuurlijk niet naast ome Koos tijdens het diner, want ome Koos drinkt altijd te veel en kan dan niet van de vrouwtjes afblijven. En waarom komen er van jou acht vrienden en van mij maar zes? Vind je Peter echt zo’n klootzak? Volgende etappe: de muziek. In het lowbudgetcircuit, waar veel mensen op zijn aangewezen, is er altijd wel wat loos met de deunen. Bij het ene trio is de drummer te smoezelig, bij het kwartet is de zangeres mooier dan de bruid (en dat wil je echt niet) en de topband met de blazers speelt eigen werk dat niet dansbaar is. Een deejay dan maar? Maar ja, de één kletst te veel, de ander te weinig, die met die rare naam draait te modern en nummer vier is in de sixties blijven hangen. Inmiddels ben je tig avonden verder, stuk voor stuk avonden waar het huwelijk – dat nog gesloten moet worden – zwaar onder spanning komt te staan. De feestlocatie (voor de oudere generatie onder ons: het zaaltje) dan: ook altijd aanleiding voor een verhitte woordenstrijd. Het is niet goed of het deugt niet. En de bruidsjurk, laten we die vooral niet vergeten (“Gaan jouw moeder en stiefmoeder mee om die te kopen, is dat niet wat druk?”), het kostuum van de bruidegom, de fotograaf, het gemeentehuis waar je het leukst trouwt en het ‘afscheidsdingetje’. Al die dingen kun je nu dus laten regelen door een wedding planner. Het enige waar je je dan nog druk over hoeft te maken, is de offerte van de wedding planner zelf. Je hoopt dat alles op rolletjes loopt, maar zeker weten doe je dat niet; er is namelijk geen keurmerk voor deze beroepsgroep. Zo kan ik me vanaf morgen wedding planner noemen, en u ook.

Hoe dan ook staat de wedding planner aan het begin van een reis die in één op de drie gevallen eindigt met een schipbreuk. Ach, dan stap je gewoon naar de scheidingsmakelaar. Want ook dat beroep bestaat.