Keizers zonder kleren

Grote infrastructurele werken zijn nog een erfenis uit de jaren negentig. Over de Betuwelijn rijdt af en toe een treintje en op de HSL is vanuit Amsterdam afgelopen maand na een lijdensweg van jaren de eerste snelle trein met zeven minuten vertraging naar Parijs vertrokken. Bij Roermond ligt een tunnel die telkens dicht gaat vanwege het automatisch aanslaan van wel vijftig veiligheidssystemen. In de hoofdstad is zowel het Rijks- als het Stedelijk Museum al jaren in verbouwing en is de aanleg van een metro nog voor het echte boren begonnen is ontspoord. Nederlandse ingenieurs, ooit bedenkers van futuristische Deltaplannen, zijn niet meer wat ze zijn geweest. Bij het eerste sneeuwbuitje ligt het openbaar vervoer ondanks miljardeninvesteringen meteen plat. Toch kwam minister Eurlings voor het autoverkeer met het voorstel van een landelijk systeem van rekeningrijden met camera’s, satellietverbindingen en computerkastjes dat nog nergens ter wereld bestaat. Dit om daadkracht uit te stralen en Nederland klaar te stomen voor de toekomst. Het lijkt er soms op dat onze overheid alles doet om zichzelf in haar hemd te zetten. En de publieke voorzieningen schieten erbij in.

Wat op nationaal niveau al moeilijk is, lukt op mondiaal niveau zeker niet. Maar dit simpele inzicht is verloren gegaan. Op de VN-Klimaattop in Kopenhagen onderhandelden meer dan 190 landen om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Afgesproken is dat de temperatuur niet meer dan twee graden mag stijgen en dat de uitstoot van broeikasgassen in 2040 ten opzichte van 1990 moet zijn gehalveerd. De arme landen is dertig miljard dollar ‘klimaathulp’ toegezegd, wat in 2020 honderd miljard moet zijn. Dat vonden deze landen ‘te weinig’, en ze dreigden zelfs van tafel te lopen, alsof zij wat te eisen hadden. Maar het kon nog absurder. Europese leiders en milieuclubs toonden zich na afloop teleurgesteld. Zij hadden juridisch bindende afspraken willen zien, alsof je giganten als China en India aan een lijntje kunt leggen en het klimaat zich per verdrag laat regelen. Daarbij was vooraf, na het bezoek van president Obama aan Azië, al duidelijk dat het zo ver niet zou komen. Toch had de deceptie van ‘Kopenhagen’ één voordeel: minister Cramer heeft ontdekt dat de VN niet het juiste platform zijn om over het milieu tot zaken te komen. Klimaatsceptici zullen eraan toevoegen dat de dwingelanden van de klimaatpolitiek hun lesje hebben geleerd. Met de winterinval hielpen ook de weergoden niet mee. Wel is het klimaat (net als vroeger het weer bij de kapper) dankzij de hype rond ‘Kopenhagen’ voortaan onderwerp van publiek debat, inclusief alle scepsis die daarbij hoort. En dat is vooruitgang.

Zijn er nog keizers met kleren aan? Eigenlijk niet. Barack Obama stond bij zijn aantreden op een voetstuk, en hoewel ik vind dat hij het er in zijn eerste jaar redelijk heeft afgebracht (allerlei rampen zijn uitgebleven), is het gemor overal hoorbaar. Gek is dat niet. Met de teloorgang van de Chinese en Japanse keizerrijken zijn er geen keizers meer, en het zal nog wel even duren voordat de massa’s in Azië ons westerlingen echt naar de kroon steken. Ook in Doebai moeten ze een pas op de plaats maken. Alweer een ontluistering! Toch zien de grote ontmaskeraars (de media) vaak ontmaskering waar die niet is en wordt oud nieuws te vaak als onthulling gepresenteerd. Dat Tony Blair Irak ook zou zijn binnen gevallen als hij geweten had dat Saddam geen massavernietigingswapens had, is er zo een. Ik voorspel dat ook uit het Nederlandse onderzoek naar de Irak-oorlog niets zal komen dat niet allang in grote lijnen bekend is. Maar in 2010 zal van bedrog en misleiding worden gesproken. Het maakt niet veel uit: bij ons was de Balkenende-bashing al begonnen voordat de MP over enig gezag beschikte. Dan kan hij het ook niet kwijtraken.