Robbert Dijkgraaf: ‘Op de Rietveld Academie leerde ik hoe je onderzoeker wordt’
Robbert Dijkgraaf (62) is namens D66 minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Wat leest, luistert en ziet deze wereldberoemde natuurkundige in zijn vrije tijd?
Boeken
“Sommige mensen houden niet van romans omdat ze niet waargebeurd zijn, maar voor mij ze zijn waarder dan waar. Een roman is een geconcentreerde versie van de werkelijkheid. Als je een boek leest, lost dat zich op en creëert in jou een werkelijkheid, maar in een andere lezer creëert datzelfde boek weer een andere werkelijkheid. Dat is de kracht van fictie. Ik lees op dit moment drie boeken: Wormmaan van Mariken Heitman, De hemel is altijd paars van Sholeh Rezazadeh en Het blinde licht van Benjamín Labatut. Wormmaan verbindt het leven van een persoon met het ontstaan van de landbouw, maar tegelijkertijd gaat het ook over zoveel meer dan dat, bijvoorbeeld over het thema ‘identiteit’. Ik ben iemand die denkt in metaforen – soms ook wel te veel, ik heb een soort metafora nervoza –, maar daardoor spreken boeken die een beetje poëtisch geschreven zijn me erg aan. Daarnaast is dit boek ook nog eens gestoeld op een groot verhaal, wat ik ook altijd erg prettig vind. De hemel is altijd paars vind ik ook een prachtige roman. Het is het debuut van Sholeh Rezazadeh, een Iraanse die in Nederland is komen wonen. Het gaat over haar worsteling om hier een nieuw leven op te bouwen, maar ook over de herinneringen aan haar geboorteland, een land met een hele rijke poëtische cultuur. Mijn trouwste kompaan in mijn wetenschappelijke carrière is een hoogleraar aan Harvard en Iraans, dus ik heb de Iraanse cultuur via hem van heel dichtbij meegemaakt. Iedereen leert daar op school nog de gedichten van de grote dichters uit het hoofd. Dat vind ik een mooi gegeven. Het blinde licht is een heel vreemd boek. In eerste instantie lijkt het gewoon de bekende geschiedenis van aantal grote wetenschappers en hun soms vernietigende impact op de wereld. Het eerste hoofdstuk gaat bijvoorbeeld over Fritz Haber en zijn ontdekking van het gifgas, dat door hem ook werd toegepast in de Eerste Wereldoorlog. Maar de schrijver vervlecht de geschiedenis met een soort droomwereld, waarin flarden van gedachten opgeschreven worden die als feit worden gebracht. Die gedachten zijn natuurlijk niet waar, maar daardoor voor mij weer waarder dan waar, omdat ze iets belichten wat je anders niet ziet.
Paywall
Wilt u dit artikel lezen? Word abonnee, vanaf slechts 5 euro per maand.
Lees onbeperkt premium artikelen met een digitaal abonnement.
Kies een lidmaatschap
