Gonzo in de polder

Leven en werk van Gonzo-reporter Hunter S. Thompson staan centraal bij Oscar van Gelderen van uitgeverij Lebowski, die drie boeken van de overleden cult-auteur uitbrengt. Allereerst The Rum Diary, onlangs verfilmd met Johnny Depp in de rol van drankzuchtige journalist Paul Kemp, een alter ego van Thompson. Hell’s Angels is een klassieker van Thompson, die naar aanleiding van zijn monografie indertijd nog een pak slaag kreeg van de geportretteerde heren. Het derde boek is de Fear and Loathing-sequel. In de jaren zeventig verscheen van deze twee boeken een uitgebreide samenvatting in vertaling, in één band. Een cultboek, maar sindsdien niet meer herdrukt. Van Gelderen kocht onlangs de vertaalrechten.

Twee van de drie boeken waren te koop op het Gonzo-avondje dat Lebowski had belegd in de hang-out van deze uitgeverij: de lobby van Hotel V in Amsterdam. Een en ander geheel in stijl van The Rum Diary, waarin de journalisten van de fictieve San Juan Star de opgeprikte horeca mijden ten faveure van basic. Die avond was er een voorvertoning van The Rum Diary met Depp, op twee middelgrote schermen. Meer en groter mocht niet van de producent, want de officiële première zou pas de volgende dag zijn. Een belangrijk deel van de gasten was verbonden aan het weekblad Nieuwe Revu, dat de Gonzo-stijl lang geleden al heeft geadopteerd. Twee namen: James Worthy en Henk van Straten, niet toevallig ook allebei auteur bij Lebowski. De Gonzo-auteur wijst objectiviteit af en ziet er geen been in de waarheid enigszins te boetseren voor een beter resultaat. En niet zelden speelt de auteur een dragende rol in zijn eigen verhaal. James Worthy (van het gelijknamige boek – hoe Gonzo wil je het hebben?) was ingehuurd voor een verhaal, iets met veel gebef, maar de bijdrage stierf in een overmaat aan gehakkel. Uit arren moede kwam Arie Boomsma naar voren om de vieze praatjes van Worthy voor te lezen, tot hilariteit van het publiek. Het dichtende gelegenheidsduo Rick de Leeuw en Erik Jan Harmens bleek uitstekend in staat het zelf te doen.

Lange tijd leek Worthy de k-klapper van de avond, maar dat was buiten de karaktermoordenaar Nico Dijkshoorn gerekend. In drie A4’tjes fileerde hij Depp (‘kasthomo met piratensjaaltje om kop’), werd Hunter S. Thompson neergezet als een narcistische zelfmoordenaar en viel Herman Brood voor de tweede keer van het Hilton, dit maal door toedoen van Dijkshoorn. Alle drie waren het nare en egocentrische mannetjes, al kon Thompson een prima potje schrijven. Maar uiteindelijk verpestte hij het door zijn sterallures. Er waren drie mensen nodig om zijn hotel te boeken, nog drie om een vliegticket te regelen en zelf een restaurant uitzoeken was er allang niet meer bij. Voorts dienden de dames in zijn aanwezigheid voortdurend verplicht in katzwijm te vallen van bewondering. Geen wonder dat Hunter een einde aan zijn leven maakte toen het publicitair even wat minder ging. Depp, Thompson en Brood: alle drie totally gay. Aldus Dijkshoorn. En die kan het weten.