Waarom u best voor dit artikel wilt betalen
Uitgevers van kranten en hoofdredacteuren kunnen de toekomst heel wat rooskleuriger tegemoetzien: bijna de helft van alle internetters is bereid te betalen voor nieuwsartikelen die online staan, als ze tenminste goed zijn en niet te duur. Een kwart van alle internetters doet dat nu zelfs al.
Dat blijkt uit een groot Duits onderzoek van het instituut Bitkom, waarin bijna alle Duitse interbedrijven zijn vertegenwoordigd. De resultaten van het onderzoek zijn gisteren bekend gemaakt.
Er is geen reden om aan te nemen dat voor buurland Nederland de verhoudingen radicaal anders liggen. De mediawereld kan opgelucht ademhalen: de ‘gratiscultuur’ op internet blijkt minder hardnekkig dan altijd is gedacht. Het is vooral aan onhandigheid en gebrek aan expertise te wijten dat verdienmodellen op het internet zo slecht functioneren. Ook speelt mee dat het lees- en consumptiegedrag van klanten er sterk verschilt dan bij het eeuwenoude ‘print’, dat nog steeds het uitgangspunt is bij het maken van kranten en tijdschriften.
De 25 procent internettende nieuwslezers die nu al betaalt heeft daar gemiddeld 13,60 euro per maand voor over, een aanzienlijk bedrag, dat natuurlijk wel lager is dan een ouderwets krantenabonnement. Van de 75 procent die nu nog een bestaan als ‘freeloader’ leidt, is echter ook nog een derde bereid ooit te gaan dokken, waarmee uiteindelijk dus de helft van de consumenten achter een betaalmuur te krijgen moet zijn. Vooral consumenten tussen de 30 en 49 jaar rekenen vaak nieuwsartikelen op het internet af, wat wel te maken zal hebben met het feit dat die groep het meest te besteden heeft.
Ook in Nederland komen steeeds meer kranten en tijdschriften achter een betaalmuur terecht. Daarbij zijn grofweg drie modellen te onderscheiden: het Freemiummodel, waarbij bepaalde artikelen alleen tegen betaling te lezen zijn en andere gratis. De Telegraaf hanteert dat model sinds enige tijd, veel van de columns (die ik trouwens nooit las) heten nu ‘Premium’ en zijn dus onleesbaar voor de gemiddelde surfer. Dan is er het Meetered-model dat de lezer enkele gratis artikelen geeft en daarna de site ‘op slot’ doet. Dat is bijvoorbeeld bij Het Boekblad het geval. Tot slot zijn er kranten zoals het Nederlands Dagblad die zonder geld te storten helemaal niet meer te raadplegen zijn. Maar dat deden we toch al niet.
Kortom: er is geen enkele reden voor de grote somberheid die uitgevers overvalt als er weer eens slechtere kwartaalcijfers voor de oplagen van gedrukte media worden gepresenteerd. Er liggen online voldoende kansen als die uitgevers eindelijk eens gaan doen wat ze al jaren geleden hadden moeten doen: de focus voortaan leggen op het internet en nieuws en achtergronden aanbieden op een manier die bij dat medium past, Dat is dus niet een een-op-een vertaling van de gedrukte krant, zoals we die nog al te vaak aantreffen. De consument blijft behoefte houden aan nieuws en verstrooiing en is zelfs bereid daarvoor te betalen.
