De ondraaglijke eenzaamheid van de seizoenkaarthouder
Afgelopen weekend publiceerde de Twentse krant Tubantia een fantastische infographic: een kaartje van Nederland in alle denkbare kleuren.
Waar wonen de seizoenkaarthouders van Nederland?
Het is een kaartje om eindeloos overheen te scrollen en je fantasie je vrije loop te laten.
Bunnikse vlaaienbakkers
Neem die vijf Ajax-fans in Valkenburg aan de Geul. Carpoolen die iedere twee weken naar de ArenA? Kennen ze elkaar überhaupt? Al even mooi: vier inwoners van Bunschoten die om het weekend naar Dordrecht ’90 afreizen. Wat is dat? Een Dordts gezin dat wegens pa’s baan in de visindustrie in Bunschoten is beland? Of een familie Bunschoters met een sterke voorliefde voor cult? (En dat ze daarom ook in Bunschoten zijn gaan wonen?)
Zelf woon ik in Utrecht – een stad in de buurt van Bunnik. In Bunnik wonen twee VVV-fans, twee Roda-fans en twee MVV’ers. Daar komt je fantasie ook wel van op toeren: een Limburgse familie die een bedrijfje heeft in de in- en export van zachte g’s en om de veertien dagen even terugkeert naar haar roots. Drie concurrerende vlaaienbakkers die ieder jaar weer hun partner een seizoenkaart voor hun verjaardag geven, zodat ze wel mee moeten, om ‘het eruit te halen’.
En die figuren in Bunnik hebben elkaar dan nog.
Eenzame Thieu
Hoe eenzaam zal die enige Heerenveen-fan in Houten zich voelen, iedere twee weken in de trein naar het Abe Lenstra-stadion? Heeft hij een laptop met House of Cards erop, of staart hij gewoon uren naar het voorbijglijdende landschap, naar de pony’s in de weilanden, denkt hij over de uitspraak van de naam Mark Uth of prevelt hij zachtjes “Foppe”?
En die ene Amsterdammer uit de Indische Buurt die ongetwijfeld wordt uitgelachen als hij op zaterdagmiddag al met z’n NAC-sjaaltje in de tram staat. Wat te denken van die Utrechter die in Vlagtwedde woont? Vlagtwedde… Verder kun je niet van Utrecht wonen. Nog een keer naar het noorden verhuizen en je valt van de wereld af. Drie uur heen, Leon de Kogel een paar kansen zien missen en weer drie uur terug. Topzondag.
En in Hollands Kroon – een gemeente in de kop van Noord-Holland waarvan ik nog nooit had gehoord – woont, ergens op een pier, een man met een seizoenkaart van Roda JC.
“Wie fietst daar zo vroeg, door weer en wind over de dijk?”
“Da’s Thieu.”
“Ah. Tegen wie speelt Roda vanavond?”
“Oss.”
“Het is een affiche.”
“O.”
“Wat?”
“Thieu is in zee gewaaid.”
