Opmerkelijk? Zweden opent kliniek voor verkrachte mannen
In Södersjukhuset, het grootste ziekenhuis van Stockholm, komt een noodopvang speciaal voor mannen die het slachtoffer zijn geworden van aanranding of verkrachting. Het ziekenhuis heeft nu al de grootste opvang voor deze slachtoffers, en ziet het als een eerste stap in de richting van een gelijke behandeling voor zowel mannelijke als vrouwelijke slachtoffers van aanranding of verkrachting.
In 2014 zijn er in Zweden zo’n 370 verkrachtingen van mannen gerapporteerd. Professionals denken dat het daadwerkelijke verkrachtingscijfer nog veel hoger ligt, maar dat veel mannen geen aangifte doen vanwege een taboe dat rust op verkrachting van mannen. Uit onderzoek van RFSU, een Zweedse organisatie die gendergelijkheid nastreeft, bleek vorig jaar dat de meeste mannen die slachtoffer zijn geworden van seksueel geweld niet wisten waar ze naartoe konden voor hulp. Met een speciale afdeling voor mannen hoopt het ziekenhuis het veronderstelde taboe deels te kunnen doorbreken.
Het debat omtrent verkrachting is in Zweden groot: het land zou de meeste verkrachtingszaken in Europa hebben, en dit probleem staat dan ook op de politieke agenda. Het is deels te verklaren door de juridische aanpak van dit soort zaken in Zweden. Wanneer iemand, bijvoorbeeld binnen een relatie, meerdere keren verkracht wordt, wordt dit in Zweden per verkrachting als aparte zaak gezien, terwijl dit in een aantal andere landen als één misdaad wordt gezien.
Ook in Nederland liegen te cijfers er niet om. Volgens het Centrum Seksueel Geweld is 3 procent van alle Nederlandse mannen verkracht, tegenover 12 procent van de vrouwen. Wende, een maatschappelijke organisatie die hulpverlening biedt aan zowel mannen als vrouwen publiceerde begin dit jaar het online ‘Mannenopvang Magazine’ om aandacht te vragen voor mannen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld en verkrachting. In Nederland zijn er wel mannenopvangen: in 2008 startte een proef met veertig opvangplekken voor mannen. Deze proef zal tot 2017 doorgaan, waarna gekeken zal worden of de opvang permanent in het leven geroepen kan worden.
