Binnenkijken: eten in een voormalige sigarettenfabriek (met selfiebox)
Van een bezoekje aan het woonatelier tot gluren bij de buren – iedere week gaat HP/De Tijd op zoek naar opmerkelijk ontwerp en waardevol woonadvies. Deze week: sigaretten, cowboys en humor bij MaMa Kelly in Den Haag.
‘Ja, ja, ja die Cabellero.’ U kent ‘m nog wel, de reclame van dat sigarettenmerk in een bruin pakje met de afbeelding van een Mexicaanse cowboy erop. Deze non-filter sigaretten werden tot jaren ’90 gemaakt in Den Haag in de Caballerofabriek, ook wel de cabfab genoemd.
In 1995 sloot de fabriek samen met het ketelhuis, de plek waar de machines werden aangestuurd. Een ruimte van zo’n 600 m2 en 12 meter hoog. De gemeente wilde er een permanente horecalocatie van maken. Rein Rambaldo van De Horeca Fabriek wierp zich op. “Ik zag de ruimte en ik moest het doen, het was een gevoel. Je ziet tegenwoordig veel gave dingen gebeuren op ontoegankelijke plekken.” Rambaldo is ontwerper van beroep, hij ontwerpt en stylt horecazaken. Hij ziet het restaurant als een real life showroom, compagnons nemen de exploitatie voor hun rekening.
Echte producten
“Ik ben gaan kijken naar de doelgroep en wat daarbij past. En ik wilde met echte producten werken, zoals eiken, staal, leer en koper. Dit is het resultaat.” MaMa Kelly bestaat uit drie ruimtes: het restaurant, het formelere deel waar je met wit linnen gedekte tafels toch veel privacy hebt. Tussen de grote ketels kijkt een geschilderde vrouw toe op de etende gasten, het is een eigen ontwerp van Rambaldo. De bar vormt het tweede deel, een goede plek om te borrelen met hoge tafels en veel koperen accessoires. De brasserie is het derde deel, je hebt er uitzicht op de open keuken en zakt lekker weg in de leren bank.
Urban chique
“Ik vind het belangrijk dat er beweging in een restaurant zit. Er is een open keuken, bij binnenkomst word je meteen ontvangen door een gastheer of -vrouw en je wordt getriggerd om verder te kijken. De sfeer omschrijf ik als urban chique. Ik wilde het wel chique houden, niet te vintage. Het is er clean, maar ook warm.”
Wie is die Mama Kelly eigenlijk? Het blijkt de titel van het derde album van Status Quo te zijn. “Ma Kelly’s Greasy Spoon. Vond ik een grappige naam, laat de gasten er maar over fantaseren.” Aan grappigs geen gebrek. In het bardeel staat een selfiebox, waar elke avond zo’n 30 stellen een selfie in maken en in het brasseriegedeelte hangt een bord met ‘Please don’t feed the chef’. “Humor is belangrijk. Ik kwam op een dag een zebra tegen, ik zette hem neer op de bar om te zien wat het doet.”
En oja, er kan natuurlijk ook nog gegeten worden. De kaart is ideaal voor mensen die moeilijk keuzes kunnen maken: u kunt kiezen tussen kip of kreeft. Het leven kan soms zo makkelijk zijn.
